17 juli 2002: Al een tijd geleden had ik een dagje vrij genomen om te gaan vrijgezellen-shoppen, of te wel, nog even de laatste dingetjes halen voor de bruiloft. Mijn moeder en zus kwamen ’s morgens bij me om me op te halen voor een dagje shoppen in Groningen. Voor we weggaan natuurlijk nog even checken of alles in de tas zit en opeens mis ik iets! Bankpas!
In paniek zoek ik in alle vakjes, portemonnees, laatjes, maar nergens. Shoot! Mijn lief heeft hem nog! Niet zo n groot probleem, want we gaan toch naar Groningen, waar hij werkt. Achteraf erg slim besluit ik toch mam even te bellen, misschien wil ze wat eerder weg als we daar nog langs moeten. Mam wilde dan inderdaad wel iets eerder komen en vroeg of ik oma dan even wilde bellen. Op zich vreemd, want die paar minuten maken voor het shoppen eigenlijk niet uit….
Bij oma aangekomen krijgen we allemaal een zoen van opa en drukt hij ons op het goed voor onze mama ‘s te zorgen en dat beloven we. Op naar René. Het ernaartoe dirigeren van mam met 2 personen was even lastig en een oma die een groen bord voor een blauw bord aanzag of juist borden zag die er niet waren maakte het niet makkelijker, maar het is gelukt. Telefoontje dat we er waren en René naar buiten, pasje, zoentje, nog een zoentje, verdiepingen tellen om te weten waar René zijn dag doorbrengt, nog een zoentje en op weg. Mam moest nog even naar de Oosterstraat, wat ophalen (en niemand vroeg wie wat waar en waarom…. ). Ze moest op nummer 33. Nummer 32 en 34 waren makkelijk te vinden, maar 33 niet. Een meneer in één van de eerste nummers was gelukkig zo vriendelijk om ons te vertellen waar we moesten zijn.
Heel lief denk ik nog (en later bleek dat de rest hetzelfde dacht) dat mam een nieuw zalfje moest halen en als makke schapen lopen we mee naar de balie van de schoonheidssalon. “Ik heb een afspraak om 11 uur….” “Huh, wat?” En ze is niet de enige! Alle vier hebben we een afspraak voor….
EEN VOLLEDIGE GEZICHTSBEHANDELING
Zalfje hier, lotionnetje en maskertje daar, wenkbrauwen gepield en wimpertjes geverfd, nog even een massage en een make – up om de straat weer op te kunnen. Nu duurt dit feestje ongeveer anderhalf uur p.p. en mam en oma gingen na ons. Zus en ik hebben toen heel vervelend vast maar even een beginnetje gemaakt met het vrijgezellen – shoppen.
Via Oei Oei naar t Oortje, hele mooie knopjes voor mijn dag gezien, maar duur! Aniek en ik hebben er natuurlijk wel voor gezorgd dat we op tijd weer terug waren om meteen het eindresultaat te zien. Een fantastisch begin van de dag. Oma was zo supertrots op haar make-up en haar geverfde wimpertjes, zo lief (en ook terecht hoor). Waardevolle herinneringen.
Voor we kunnen shoppen eerst wat in de magen : BROODJE VAN JOOTJE.
De zaak bestaat niet meer, maar aangezien ik vaak Jootje genoemd wordt, was het leuk dat er een zaak was die zo heette. Daarna “shop till you drop”. Als laatste naar de Douglas o.a. voor mijn bruiloftsluchtje, het moest eentje zijn die ik nog nooit gehad had.
Uiteindelijk gekozen voor HAPPY, voor de happiest day of my life…..
Nadat iedereen gevonden had wat hij zocht op naar de kassa. Voor mij stond een bekende van ons en ze werd geholpen door een ander meisje als wat aan mij vroeg of ze me mocht helpen. Dat meisje zegt tegen haar: “Hier heb ik misschien nog een setje van, zal ik even kijken ?” Het meisje wat mij wil helpen pakt het luchtje van me aan en zegt niets en ik ook niet…. Het meisje wat de bekende hielp is klaar en gaat mijn moeder helpen en zegt : Oh, Gucci, misschien heb ik daar nog een setje van……
Ja hallo dan, kijk dan ook maar even voor mij naar een setje van Happy ( ik heb het echt beleefder gezegd als dat ik het hier schrijf hoor, heus) en yééééh er is een Happy-setje. Voor precies 4 euro meer, een lotion en schuim voor mijn body. Dus #tipvandedag => wanneer je bij de Douglas een luchtje shopt, vraag je altijd even of ze ‘er een setje van hebben’.
In de Herestraat kwamen we langs een schoenenwinkel waar ze, na welgeteld 2 hele seconden rondkijken, helemaal niets leuks hadden, maar waar zus toch met een paar schoenen voor de bruiloft naar buiten kwam. Nog even snel naar de Bijenkorf en de Hema voor de oorbelletjes, maar nee, niets. Inmiddels 20 voor 6 en alles binnen, behalve de oorbellen. Ja, die anderen waren wel duur voor oorbelletjes, ja maar wel 14 karaats goud en errug mooi. Wat te doen, wat te doen ? Toch maar effen bellen wat lief ervan vind:
Hij: “Waar is het voor ?” Ik zeg: “De bruiloft”.
“Zijn ze mooi ?”. “Ja erg mooi”.
“Doen dan”. “Ze zijn echt duur hoor!”
“Weet je nog wat die hele dag kost!!! Dus doe nou maar”
Daar is dan niets meer tegenin te brengen, dus wij in 10 minuten van de HEMA naar het Oortje en snel de oorbellen gehaald. Op naar het Satéhuis waar we nog heerlijk met zijn viertjes gingen eten.
Suf, duf, moe, maar erg voldaan terug naar de auto en vanuit de auto bonuspapa even gebeld via de handsfree, zodat we allemaal even konden gillen hoe fantastisch geweldig we hebben genoten en dat heeft íe geweten.
Het was een heerlijke, gezellige dag en bovenal, ik heb niet hoeven doen, wat niet bij me past. Niet voor schut hoeven lopen, geen gekke dingen hoeven doen en een waardevolle herinnering gekregen!
Heb jij een vrijgezellendag gehad of gegeven? Wat is jouw echte vrijgezellenfeest-tip van de dag?
♥MJ
