Onze derde baby, een dochter, had geen haast om geboren te worden. En met een drukke kleuter en een peuter in huis vond ik het eigenlijk wel prima dat ze bleef zitten. Tot ruim 38 weken draaide ze steeds naar stuit- en dwarsligging, gelukkig ging ze steeds weer netjes terug naar hoofdligging.
Ik wilde graag proberen thuis te bevallen, zoals bij mijn tweede. Over de keuze tussen thuis of in het ziekenhuis bevallen schreef ik al eerder een artikel.
Omdat mijn jongens ook na de uitgerekende datum kwamen had ik rekening gehouden met een zwangerschap van 42 weken.
Strippen
Tijdens een controle in het ziekenhuis vanwege het overtijd lopen wilde de gynaecoloog een inleiding plannen. Dit leek me helemaal niets! Tot dan toe had strippen nog geen effect gehad. Mijn vriendin, net als ik verloskundige, wilde dit nog wel een keer doen. De gynaecoloog vond alles best, als ik maar snel zou bevallen, want eigenlijk was er helemaal geen plaats op de verloskamers voor een inleiding.
Op vrijdagmiddag na de controle in het ziekenhuis werd ik gestript. Daardoor ging mijn buik wel een beetje rommelen, maar niets spraakmakends, ik legde ’s avonds mijn zoons op bed en dook zelf om 22.00 uur mijn mandje in. Zonder weeën. Om 00.15 uur schrok ik wakker van wat kramp. Na wat woelen toch maar even naar de huiskamer, wat rondlopen zodat manlief lekker door kon slapen. Een uur later werd het wel pittig. Ik besloot mijn vriendin te bellen, zodat ze rustig mijn kant op kon komen. Zij zou de bevalling doen samen met een verloskundige van mijn praktijk. ‘Het is nog niet veel hoor, maar dan ben je er maar alvast’ zei ik. Ik besloot ook manlief wakker te maken. Zo suf, als mijn vriendin zou komen terwijl hij nog lag te ronken. Al had ik bij mijn andere bevallingen meer steun aan haar dan aan hem.
Ik stapte onder de douche, me ondertussen afvragend of ik het wel zou redden voor 6.00 uur. Dan zouden mijn zoons namelijk wakker worden. Wat als ik net lag te persen? We hadden mijn vriendin al opgedragen door de achterdeur te komen en zo stil mogelijk te doen. Gelukkig hebben mijn zoons de slaapkamer boven en heb ik mijn slaapkamer en badkamer beneden.
Een koude douche
Op een krukje onder de douche waren de weeën goed op te vangen. ‘Ik weet niet of dit het echt is, hoor!’ hijgde ik tussen de weeën door. Bij de andere twee was het allemaal veel heftiger. Toen ik net het staartje van een wee weg pufte, schrok ik ineens. Koud water!!! Nee, mijn vliezen waren niet gebroken, de verwarmingsketel begaf het. Om mijn man een taak te geven had ik hem opgedragen de verwarming lekker op te stoken, in deze koude nacht in maart. Met de warme douche was dit iets teveel van het goede voor die arme oude ketel. In de tijd dat mijn man de ketel ging fixen (zachtjes voor de jongens!) liet ik mijn vriendin maar even voelen of ik al ontsluiting had. Ja, 7 centimeter! Vriendin ging een kruik vullen en man kwam vertellen dat de ketel het weer deed. Ondertussen kreeg ik al drukgevoel. Ik stuurde mijn man naar mijn vriendin zodat zij haar verlostas uit haar auto kon halen.
Dat deed hij, en vervolgens ging hij in de woonkamer op de bank zitten. Lag ik daar in mijn eentje met persweeën! Tussen de weeën door belde ik de verloskundige van mijn praktijk nog even, die uit een diepe slaap kwam. Het was inmiddels 2.30 uur. ‘Hoi Alice, ik heb 7 centimeter, kom je deze kant op?’ zei ik vrolijk. Verdwaasd mompelde ze: ‘oké!’. Ja, zelfs tussen de persweeën door regel ik het wel. Een kwartier later stond iedereen weer in mijn kamer. Net op tijd om te zien hoe de vliezen spontaan braken door de druk. Niet lang daarna volgde onze mooie dochter. Met de navelstreng drie keer om haar nek, door al dat gedraai. Gelukkig was ik niet meer alleen, en was ik op tijd onder de douche vandaag gekomen.
Onze dochter huilde goed door, dronk lekker wat aan de borst en viel in slaap terwijl ik onder de douche stond. Mijn vriendin verschoonde het bed, de kraamverzorgster waren we vergeten te bellen. En om 4.30 uur lag ik weer onder de wol. Om vervolgens weer heerlijk te slapen.
Om 6.30 uur schrok ik wakker van de jongens. En mijn buik voelde een beetje raar. Oh ja, ik was bevallen! Het was de meest relaxte bevalling ooit. En één van de eerste mensen die op kraamvisite kwam was de loodgieter. Met een nieuwe CV-ketel…
Lisette kun je kennen van ‘Lieve Syl’, haar brieven aan Syl, met een klein snufje zelfspot. Omdat ze ook graag blogt over serieuzere dingen heeft ze besloten om daarnaast een eigen weblog te starten. Haar blogs zijn verhalen over haar als moeder, verloskundige, tuindersvrouw en nog veel meer.
