Kiezen tussen je kinderen

Wat als je moet kiezen tussen je kinderen? Mij overkwam het en uiteraard zal het nog veel vaker gebeuren, maar wat vond ik het verschrikkelijk. Als moeder kun je niet altijd overal zijn en ik kan mezelf al helemaal niet in tweeën splitsen, dat besef ik heus.

Daarom hoeft het nog niet makkelijk te zijn en gaat het me niet zo goed af. Ik vond het al zo sneu toen Thomas er achter kwam dat ik geen klassenouder bij hem zou zijn in groep 3. Elynn begint in groep 1 en het is mijn bedoeling bij haar klassenouder te zijn. Daarna vanaf dan elk jaar om en om. Tenzij er een te groot aanbod is natuurlijk.

Deze week heeft hij voor het eerst gemerkt wat voor hem de consequentie is dat Elynn ook naar school is. Tot nu toe kon het allemaal eigenlijk goed naast elkaar bestaan. Er kon altijd wel wat geschoven en gedaan worden en ik ben volgens mij bij het meeste wel aanwezig geweest van Muppet. Tenzij ik echt aan het werk moest, het was alleen nog niet gebeurd dat ik ergens niet bij was, omdat ik bij mijn andere kind ging helpen. Tot deze week. Wat voelde ik me ellendig toen ik er achter kwam, want daar had het ook nog mee te maken. Als ik alles geweten had, het meer tot me doorgedrongen was, dan had ik er misschien toch nog een mouw aan proberen te passen….

Blije eitjes

Wat was er nou aan de hand? Elynn heeft donderdag haar peuterspeelzaaluitje. Ik werk op donderdag, maar wilde wel heel graag mee. Het was gelukkig mogelijk om mijn dagen om te wisselen. Maandag werken > Donderdag vrij. Mama kan picknicken! Twee blije eitjes.

Maandags haal ik Thomas van school. Op het schoolplein pakt juf nog even mijn arm. Of ik nog even een mail rond wil sturen naar de andere ouders. Maandag hebben de groepen 1 en 2 sportdag: “De Olympische Spelen van Veendam”. Natuurlijk is er begeleiding nodig. Leuk! Een ochtend met mijn zoon en zijn klas! Wat vindt hij het fijn als mama er bij is en wat vind ik het fijn om er bij te zijn. Er zijn minimaal vier begeleiders nodig, maar het dubbele zou ook prima zijn. In gedachten tel ik mezelf mee. Het mailtje verzend ik meteen die middag.

Kiezen tussen je kinderen

Wanneer het tot me doordringt weet ik niet meer, het is alleen erg verdrietig. Ik weet het, ik heb de neiging tot overdrijven, dat weet ik, maar het voelt wel even zo. Ik kan niet mee met Thomas. Het is de dag dat ik werk, zodat ik donderdag vrij kan zijn. Wat precies zo zeer doet? Meerdere dingen. Ik kan wel met Elynn mee, niet met Thomas. Het gevoel dat ik hem laat zitten is zo naar. Het feit dat ik hem dat moet vertellen, word ik verdrietig van. Het was dit keer een onbewuste keuze. De dagen waren al geswitcht, voordat ik wist van zijn sportdag. Er komt een moment dat ik bewust moet kiezen.

Dit is dus alleen een voorbode op wat komen gaat. Twee kindjes, twee klassen, één klasse-ouder, één mama. Koningsspelen, kerstdiner. Van elk twee. Waar het kan zal ik bij beide helpen, waar dat niet lukt moet ik kiezen. Met welk kindje ga ik dan precies mee? Waarom kies ik voor de één en niet voor de andere. Uiteindelijk zal het wel loslopen en zelfs wel meevallen. Dat weet ik best hoor.

Waarom ik het zo belachelijk belangrijk vind om overal bij te zijn? Een tikje omdat ik ze gewoon pas los wil laten als dat nodig is. Ik vind het ook echt ontzettend leuk om te helpen, samen met de andere moeders een leuke tijd met de kinderen van de klas en mijn leuke kind! Waar het me echt om gaat: betrokkenheid. Ik ken de kindjes van zijn klas, allemaal. Ken ze bij naam, weet welke ouder er bij hoort. Zij kennen mij. Een vertrouwd, bekend gezicht.

Natuurlijk is het goed als ik niet overal bij ben. Iets met loslaten, de weg naar zelfstandigheid enzovoort. Stel je voor dat ik zo’n wanhopige overbezorgde moeder ben, die haar kinderen voor altijd bij de hand wil houden. Dat nooit! Ook voor Thomas is het goed. Meer dingen zelf doen en ontdekken. Er meer zelf voor staan. Maar dat snoetje toen ik hem vertelde dat ik niet meehielp met de sportdag…… Vind ik niet leuk!

Reacties

reacties