Overbodige telefoonnummers

Ik kreeg vandaag een nieuwe telefoonkaart op m’n werk. Om te checken of ’t inderdaad mijn kaart was begon de gever van de kaart een aantal voor mijn gevoel totaal willekeurige cijfers op te noemen. Dus toen ik heel subtiel met slechts mijn wazige blik te kennen had gegeven dat ik geen idee waar ze het over had duwde ze me de kaart onder de neus zodat ik ’t nummer zelf even kon lezen.

’t Was een reeks cijfers die zowel van mij als van de koning had kunnen zijn. Als ik eerlijk ben, ben ik al blij dat ik mijn eigen privé telefoonnummer foutloos kan noemen als iemand daarom vraagt. Vroeger, ja vrouger kende ik tientallen nummers uit m’n hoofd. Nu ken ik slechts m’n eigen nummer en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik ook nog vaak even een ezelsbruggetje gebruik terwijl ik dit nummer toch al gauw 20 jaar heb. Dat ezelsbruggetje steek ik overigens stiekem en snel over, maar thank god hiervoor. Ik had anders heel wat belangrijke telefoontjes gemist de afgelopen 20 jaar.

Overbodige telefoonnummers

Naast mijn eigen mobiele nummer ken ik nog 3 nummers. Een van mijn vriendin die ik vanaf mijn 5de heb, een volstrekt onbruikbare kunst want ’t is het nummer van ’t huis waar zij al zeker 20 jaar niet mee woont. Dan ken ik nog mijn eigen jeugdtelefoonnummer uit m’n hoofd. Tot voor kort gebruikte ik die nog regelmatig maar nu mijn ouders zijn verhuisd naar Assen is ook dat een van de overbodig telefoonnummers geworden.

Lieve oma

En dan is er nog het nummer van mijn lieve oma. Ik weet nog hoe trots ik altijd was als kind dat ik die uit m’n hoofd kende en zelfs na de omnummering nog foutloos op kon dreunen. Even was ik, ruim een jaar geleden, bang dat ook die overbodig zou worden omdat oma ging verhuizen naar een ander dorp. Wat een genot toen bleek dat ze ’t nummer mee kon nemen en wat fijn is het toch dat ik dat nummer nog steeds kan intoetsen en dat dan na (het in de jaren toenemende hoeveelheid rinkels) ze nog steeds opneemt met: “(kuch, kuch) met Niesje Lier”. Ik: “Hoi oma met Nienke”. Oma (nu opgewekt): “Haaa Nienke!!!!”.

’t Praten is de laatste tijd overgegaan in roepen en herhalen, maar als ik nieuws heb (nieuwe baan) is ze één van de eerste die ik bel. Omdat ik ’t gewoon moet en wil vertellen aan haar zoals ik al 37 jaar zo’n beetje alle nieuwtjes met haar deel en omdat ik weet dat ze altijd heel blij voor mij is en überhaupt blij is als ik bel.

Gisteren dacht ik opeens oh God, of wie daar dan ook over gaat, laat dit telefoonnummer nog heel lang bruikbaar zijn.

Afbeelding telefoon via Shutterstock

Reacties

reacties