Reclame tijdens een familieprogramma
Persoonlijke verhalen

Reclame tijdens een familieprogramma

Soms moet me gewoon iets van het hart, uit mijn hoofd. Nu is soms. Noem me ouderwets, preuts, sneu, en misschien ben ik de enige die zich er aan stoort. Maar écht RTL, denk een beetje om de reclame tijdens een familieprogramma! Gisteren zaten we (gelukkig met z’n tweeën) televisie te kijken, maar ik mag aannemen dat ‘Oh wat een jaar’ een gezinsprogramma is. Ik kan me voorstellen dat als Thomas op zaterdag op mag blijven, hij mee zou kijken met ons. 

Jullie waarschuwden zelf nog wel voor grof taalgebruik in het programma, maar dat was in dit geval niet eens echt nodig. Ik vroeg me nog af of jullie Fred hadden gevraagd wat op zijn woorden te passen. Vond hem wat timide en rustig. Het viel zelfs een beetje tegen, of hebben jullie veel geknipt? Ik verwacht van hem altijd foute uitspraken, lekker adrem, op en over het randje.  Maar toen, in het reclameblok, een reclame van Videoland. Met mijn telefoon in mijn hand, kwam hij toch nog heel hard binnen.

Reclame tijdens een familieprogramma

Nu weet ik niet hoe dat werkt natuurlijk. Laten jullie de blokken maken, of hebben jullie zelf nog wel enig invloed. Vorige week vrijdag was ik al even bang dat ik mijn zoon moest gaan introduceren in de wondere wereld van de vaginadroogte. En verwachtte ik van mijn man de grap dat de vrouw met dertien kinderen dáár in ieder geval geen last van had. Gelukkig was mijn zoon verdiept in de wondere wereld van zijn chipsbakje, maar ik had ook heus geen zin in seksuele voorlichting tussen cola, pyjama en chips op een vrijdagavond.

En dan gisteren die reclame voor de serie Handmaids tale. Het kan aan mij liggen, heus, maar de vrouwonvriendelijkheid, de duistere lading, de onderwerping van de vruchtbare vrouwen. Ik kan het niet onder woorden brengen, maar het voelde zo luguber. Zo erg, dat ik dieper in mijn telefoon kroop en het niet uit mijn lijf en van mijn netvlies kreeg. En dat soort dingen wil ik niet op het netvlies van mijn kinderen. Niet in hun onderbewuste. Niet van mijn jongens en niet van mijn meisje. De serie is niet voor kinderen bedoeld, de reclame met trailer hoort dus niet op een tijdstip waarop jonge kinderen kijken.

Invloed van media

Je beeld en referentiekader wordt voor zo’n groot deel bepaald door de media. Nog steeds. Hoe we ook roepen dat het niet zo moet. Nog zo vaak hebben de mannen macht over vrouwen en wordt dat getoond als de normaalste zaak van de wereld. Het lijkt volkomen normaal dat vrouwen zich onderwerpen aan mannen, zich wegcijferen voor hun gezin. Dat mannen mogen nemen wat van hun is. Genderneutraal en #metoo worden gekscherend weggewoven. Nog te weinig serieus genomen. Zowel door mannen als vrouwen. Links geneuzel, overdreven gedoe, doe maar normaal.

Dan houd ik me nog stil over het subtiel discrimineren of het weglaten van geaardheid, huidskleur of geloof. Ik doe het zelf ook. Op mijn blog richt ik me tot vrouwen en refereer ik aan hun man, als ik het over gezinnen heb. Ik laat het nu weg, omdat ik daar niet over mee kan praten als blanke hetero vrouw. Maar ik ben bang dat iedereen die daar over valt “niet moet zeuren, want het valt wel mee”.

Genaaid waar je bij staat

Toch verschoont in negen van de tien reclames de vrouw de baby. Is een echtpaar een man en een vrouw. Vinden we het nog steeds bijzonder dat in ‘Wanda en de Alien’, vader thuis zorgt en moeder timmert.

Hoe vaak zit er een vrouw achter het stuur in een auto reclame? Oh en hoe komt het toch dat ik het met goed fatsoen niet voor elkaar krijg Finn in een roze draagdoek te doen, omdat het een jongetje is? Dus niet alleen de uitzender van reclames moet nadenken over wie, wat, waar en wanneer. Ook de makers kunnen nog wel wat sturing gebruiken. We moeten toe naar een tijd, waarin de uitzonderingen van nu tot de regel behoren. Maar ik weet het, ik ben een naïef meisje. Toch zou het de wereld zo veel mooier maken. Gelukkig worden er stappen gezet. En houd op met me dat als je niet mag discrimineren, postitieve discriminatie ook niet mag. Soms moet je vechten voor je rechten, zoiets. En het seksistische beeld dat mannen van vrouwen hebben is vaak genoeg gewoon gevaarlijk voor vrouwen.

Ik vind het fijn om te zien dat in de folder van een speelgoedwinkel een plaatje staat waar het meisje in prinsessenjurk (want dat mag ook gewoon) vecht met de ridder. Ze hoeft niet gered te worden, ze redt zichzelf. Het andere plaatje mag ook wel, maar dan moet de prinses de ridder ook een keer redden. Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Verandering is eng, maar het oude hoeft niet te verdwijnen. Wanneer het naast elkaar bestaat, lijkt het mij prima.

Eerlijk duurt het langst

Wanneer zien we de eerste maandverband of tampon reclame waarin duidelijk wordt gemaakt dat ongesteld zijn kut is, dat maandverband en tampons vrouwonvriendelijk zijn, maar dat je wel moet en dat Libresse zijn uiterste best doet, maar niets belooft. Dan heb je me. Een tijd terug zag ik een link voorbij komen naar een lijstje met “wat als de waarheid op de producten zou staan”. Het was grappig bedoeld, maar als je er over nadenkt, was het te erg voor woorden.

Je weet dat, en soms hoe, je gemanipuleerd wordt, maar om het zo in beeld te zien, maakte me wel weer bewust van wat media, reclame en verpakkingen met slogans onbewust met je doen. En eigenlijk is dat best eng ♥

 


Afbeelding geschrokken mensen via Shutterstock

 

Reacties

reacties

Marjo

I ♥ my boys and girl, Family, Ice cream, Books, Crochet, Bows, Rainbows, Pink, Angels, Ribbons, Sweet Songs, CupCakes & Pie, Strawberries & Raspberries, New Shoes & New Bags, My Kitchen & Vintage,To laugh & To cry from joy, Beads.

Misschien ook leuk

1 Reactie

  1. Ik denk dat je juist de serie eens moet kijken. Of het boek moet lezen. Ik denk dat je Handmaid’s Tale een beetje verkeerd beoordeeld: het is namelijk een verhaal over hoé het zou zijn als de huidige weg die we opgaan strak wordt doorgetrokken in het extreem conservatisme. Dan worden alle rechten van vrouwen afgenomen. Daar mogen, nee: daar moeten verhalen over verteld worden zodat we waakzaam blijven.
    En eerlijk gezegd, zaken uitleggen aan jonge kinderen die per ongeluk iets zien waar ze nog niet aan toe zijn is o zo simpel. Dat wisten mijn ouders al: ‘Dat zijn grote mensen zaken. Dat begrijp je later wel, daar hoef je je nu geen zorgen om te maken.’ Werkt altijd. Kinderen hoeven echt niet alles uitgelegd te krijgen, zeker niet over vaginale droogte … (zijn daar echt reclames over? Ik kijk zo weinig tv)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.