Wat ik kut vind
Persoonlijke verhalen

Wat ik kut vind

Even twijfelde ik over de titel, maar dit blog gaat nou eenmaal over wat ik kut vind en waar ik mee wil stoppen. Hoe dat zo kwam? Een tweet, om precies te zijn een tweet van Anke Laterveer. Een tijd geleden al weer. De twijfel over de titel is precies één van de dingen waar ik van baal. Kijk, ik nuanceer al weer een beetje. Ik trek me nog te veel aan van wat anderen van me denken. Dat zit me nét iets te vaak in de weg. 

Haar tweet maakten dat ik drie dingen wilde doen. Stoppen met wat ik kut vind, haar boek lezen én het van me afschrijven. Eenmaal uit mijn handen op het scherm, is het veel echter. Het maakt me bewuster, ik kan het nog eens terug lezen en denken, kak, ik ben er weer ingetrapt. Ik zou niet meer! Onaardige mensen is één van de dingen, maar daar kan ik nog niet helemaal mee stoppen. Die heb je niet altijd voor het kiezen.

Waarschijnlijk stap ik dagelijks minimaal één keer in één van de valkuilen. Iets met: ik ben ook maar een mens. Het is alleen nooit te laat om letterlijk een stap achteruit te zetten en eens te kijken naar JOU. Naar je IK. Waar sta ik.  Mijn leeftijd speelt op dat soort momenten ook wel mee. In sommige dingen heb ik echt gewoon geen zin meer. Drie kinderen, mijn man, een bedrijf, werk buiten de deur, een huishouden. Genoeg waar ik iets mee moet. Het is wel goed!

Wat ik kut vind

Je kunt er zo maar een tag van maken. Dit is mijn lijstje. Het eerste wat in me opkwam. Er is vast nog wel meer. Maar dat komt dan later. “Dat lucht op” is niet voor niets een categorie op mijn blog, zo kan ik alles van me af schrijven. Want dat lucht op, serieus!

Waar ik mee wil stoppen-TAG

Dit waren de eerste dingen die in me opkwamen. Als je dit nou overneemt als een soort van TAG zou ik dat superleuk vinden natuurlijk. Dan wel alle eer naar Anke en het zou fijn zijn wanneer je laat weten waar je hem gevonden hebt. Nu eerst mijn lijstje van tien dingen die ik kut vind en waar ik mee wil stoppen in de laten we het dan maar de Waar ik mee wil stoppen-TAG noemen.

Teveel met cijfers bezig zijn

Mijn blog is mijn passie. Ik geniet van het typen van alles. Van het bewerken van persberichten om ideeën te geven, het schrijven van informatieve artikelen om te delen en het schrijven van persoonlijke artikelen voor hopelijk een stukje herkenbaarheid. Sinds ik het steeds beter kan en het steeds beter gaat, wil ik ook groeien. Het checken van de cijfers, dat doe ik te veel. Ik baal als het stagneert of enorm daalt. Het zijn er ook nogal wat: Facebook, Instagram, Twitter, Unieke bezoekers, Trustflow en PA/DA, in willekeurige volgorde. Wil je me een vreugdedansje zien doen? Moet je me zien bij stijgende cijfertjes. En dat voor iemand die niets met cijfers heeft. Toch, hoe beter de cijfers, hoe ontzettend veel leuker de samenwerkingen en daar profiteren jullie dan weer van mee. Zoals straks, met de intocht van Sinterklaas!

Telefoon niet weg kunnen leggen

Beetje verslavingsgevoelig ben ik wel. Nu ik niet meer rook, moet er een andere voor in de plaats lijkt het wel. Drinken doe ik ook wel, maar dat is niet iets van elke dag (al zou je het soms denken). Aan mijn telefoon ben ik wel redelijk verslaafd. Spelletjes hier, marktplaatsen en veilinghoeken daar en natuurlijk die cijfertjes van zo net, die check ik allemaal met apps, op diezelfde telefoon. Uit zelfbescherming moet ik hem misschien op vaste tijden even uit doen…. Dat brengt me ook op het volgende punt.

Te laat gaan slapen

Elke avond neem ik me voor om vroeg te gaan slapen. Elke avond wordt het later dan de bedoeling is, want ‘nog even dit’ en ‘nog even dat’. Dan is het zomaar weer half elf/elf uur en dat is voor deze moeke gewoon te laat. Meestal moet ik dan nog even naar de wc, huilt er nog even een kindje wat ingestopt moet worden of ook naar de wc moet of een speentje nodig heeft. Of bij voorkeur alle vier deze dingen. Voor ik dan weer lig, dat duurt wel even. ’s Morgens denk ik dan weer, had ik maar en was ik maar.

Negatief zijn omdat het soms even te veel is

Meestal ben ik vrij positief, zie overal het goede wel van in en kan best dingen omdenken. Maar soms. Dan ligt er voor mijn gevoel zoveel op mijn plaat, dat ik daar alleen maar over kan mopperen. En daar wordt niemand vrolijker van. Ik niet, de kinderen niet, mijn man niet. Schiet niet op. Gelukkig helpt het vaak, om dingen op een rijtje te zetten. In volgorde van belangrijkheid. Dat overzicht, dat hoop ik binnenkort nog meer te krijgen, zowel door het plannen, als het even flink vooruit werken in een weekend. Qua was bijvoorbeeld en wat betreft het blog.

Dingen doen (opvoeden) omdat het zo hoort

Dat is soms “NEE” zeg tegen mijn kinderen en daarna denk, waarom niet eigenlijk? En dat het antwoord dan is: omdat het zo hoort. Super stom en dat corrigeer ik dan ook vaak meteen weer. Ik vind het een flut reden. ‘Ze’ kunnen meer vinden. Mijn kinderen, mijn gezin en zolang het een ander niet schaadt. Ga je gang lieverd.

Nee zeggen uitleggen

In een eerder blog schreef ik het al. Ik moet soms dingen laten, om mezelf te beschermen. Iets met zoveel lepels (energie) en het aantal uren in een dag. Wanneer ik ‘NEE’ zeg, dan heb ik altijd de neiging om het uit te leggen, te verzachten of te bagatelliseren. Als goedmakertje kom ik dan met een alternatief, waarvan ik ook niet weet of ik het waar kan maken.

Schreeuwen

Dat moedeloze moedergevoel. Het meisjesgedrag van mijn meisje. Dwars, Diva, bloed onder de nagels vandaan zuigen. Als ik Thomas al dertig keer heb gevraagd om zijn schoenen aan te trekken en hij halverwege de gang naar de TV staat te kijken. Dan ga ik schreeuwen. Soms uit irritatie, soms omdat ik me oprecht afvraag of ze me wel horen, of ik wel in beeld ben. Ook wel eens uit gemak, wanneer zij boven zijn en ik beneden, of ze klaar zijn en beneden willen komen. Moet ik mee stoppen van mezelf.

Onzeker zijn over lijf

Ook al ben ik inmiddels afgevallen. Gisteren zat ik foto’s uit te zoeken voor een collage op canvas (een leuke samenwerking, waarover later meer). Toen zag ik foto’s van mezelf van 22 kilo geleden. Dan schiet ik meteen in de onzekerheid over mijn lijf van nu. Ondanks dat er weer taille in komt. Ook al doe ik gigantisch mijn best. Het valt ook best mee, ik ben niet meer wat ik was, maar ook nog lang niet zoals ik wil zijn en dat maakt me onzeker. Zelfs wanneer mijn kleding verzocht is, mijn make-up prima zit en mijn haar er ook mee door kan. Stom! Want welke maat ik ook heb, ik ben zoals ik ben en mijn innerlijk is best oké.

HSP verantwoorden

Wanneer ik lekker rustig op de bank zit en de buren ineens achter elkaar door gaan zagen bijvoorbeeld. Dan staan mijn zenuwen letterlijk allemaal aan en op de hoogste stand. Ik voel dat in elke vezel van mijn lijf en mijn irritatie gaat dan ook AAN. Het wordt letterlijk onrustig in mijn lijf en hoofd. Wanneer ik uit eten ben met René, kan ‘het’ me ineens aanvliegen. Dan moet ik naar buiten, afkoelen, rustig worden. Tijdens een concert, moet ik soms gaan zitten, focussen op mijn ademhaling en dan gaat het wel weer. Een aspirine en doorzetten werkt niet bij alles. Om dan te horen te krijgen, dat ik me niet moet aanstellen. Dat doet wat met me. Wil ik niet meer! Ik voel, ik voel diep en ik voel intens. Dat ben ik.

Me minder voelen dan een ander

Door bovenstaande kan ik me ook vaak minder voelen dan een ander. Kleine sneren of quasi goedbedoelde opmerkingen zijn dan genoeg om me zeer te doen. Gemeen en onnadenkend. Ik kan soms niet slikken en weer door gaan. Iemand die dat wel doet, laat dan zien dat het sterker kan. Vroeger huilde ik al snel. Dingen komen harder binnen bij mij dan bij sommige anderen. Mijn oom wees dan wel eens naar me en riep: “Als ik maar naar je wijs, huil je al”. Gewoon kinderen onder elkaar. Ik vond dat dan zo gemeen, dat ik inderdaad daar van moest huilen. En dat voelde dan weer als tekortschieten. Zo wil ik me niet meer voelen.

Dus eerder slapen en minder telefoon en mezelf zijn en mezelf dat ook toestaan. Een beetje liever zijn voor mezelf en de kinderen en minder schreeuwen. En me minder aantrekken van anderen. Dat zijn geloof ik de belangrijkste uitkomsten, dat moet te doen zijn. Wat vind jij kut en waar zou je het liefste meteen mee stoppen? Waarom lukt dat niet denk je ♥

 



Afbeelding young woman holding her head via Shutterstock

Reacties

reacties

Marjo

I ♥ my boys and girl, Family, Ice cream, Books, Crochet, Bows, Rainbows, Pink, Angels, Ribbons, Sweet Songs, CupCakes & Pie, Strawberries & Raspberries, New Shoes & New Bags, My Kitchen & Vintage,To laugh & To cry from joy, Beads.

Misschien ook leuk

4 Reacties

  1. […] tag heb ingevuld. Gevoelsmatig heb ik ze nu ook allemaal wel een beetje gehad. Maar toen kwam ik deze splinternieuwe van Marjo tegen en daar kan ik wel wat mee. ‘Wat ik kut vind’ heet haar […]

  2. […] gevoelens hebben en binnenkrijgen van onze omgeving. Het is een kwestie van  overleven met onze eigen manier van zijn en onze eigen manier van handelen en wat prikkels met me doen. Maar we hoeven niet te […]

  3. Chantal zegt:

    Heel herkenbaar.. . ❤

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.