Denken over de dood

Elisabeth Kübler – Ross

Afgelopen vrijdag werd een pin van mij, door iemand anders gepind op zijn bord. Op zich niets bijzonders, behalve dat ik nu eens de tijd nam om te kijken welke pin iemand anders’ interesse had gewekt. Het was een quote van Elisabeth Kübler – Ross. Over het verliezen van een geliefde. Het ging om de quote die je hier boven ziet, ik heb er speciaal voor dit blog een nieuwe afbeelding van gemaakt, omdat ik de Pinterest afbeelding eigenlijk helemaal niet zo mooi vind, maar de tekst prachtig blijft.

In een mama-bloggers groep waar ik lid van ben, had iemand twijfel over het plaatsen van een bepaald blog. Het blog ging over de angst om iemand te verliezen. Bijzonder thema. Angstig thema. Ik dacht terug aan mijn eigen blog: “niet mijn haat, wel mijn angst“. Over mijn angst om zelf te sterven, mijn kinderen achter te laten.

Floortje Naar Het Einde Van De Wereld

Woensdag keken we naar Floortje Naar Het Einde Van De Wereld. In Namibië reisde Floortje Dessing een paar dagen mee met de Nederlandse Lianne en haar Zuid-Afrikaanse man Will. In deze aflevering maakt Lianne van nog maar 31 een opmerking over sterven. Dat ze er vrede mee kon hebben als ze nu zou sterven. Natuurlijk was ze nog niet klaar, maar ze had het gevoel dat ze al zo had geleefd en dat alles zo klopte. Ze was op haar plek. Ze kon er mee leven, als ze zou sterven. Het zette het me aan het denken. Haar gevoel deel ik. Ook ik ben nog lang niet klaar. Ik kan als moeder pas sterven als mijn kinderen de wereld zelf aan kunnen. Ik kan me wel vinden in haar gevoel dat alles klopt. Ik voel me dagelijks gezegend.

Op het werk hadden we het afgelopen vrijdag over “Over mijn lijk“.  Een programma wat ik niet kijk, zelfbescherming. Wel las ik al eerder het interview met Mathijs in het Parool. Als je er tijd voor hebt moet je er eens voor gaan zitten. Echt bijzonder!

Denken over de dood

Dit alles deed me ook weer eens denken over de dood. Is er een hemel? Is er dan ook een hel? Hoe ziet het er uit daar? Wie moet dan waarom naar de hel?  Mijn voorstelling van de hel is geen vage vuur, maar wel een plaats waar geen liefde is. Zonder liefde geen leven immers. Toch kan ik me er niets bij voorstellen dat het “echt” plekken zijn waar iemand naar toe gaat. Voor het maken van de afbeelding, googelde ik Elisabeth Kübler – Ross om de bewuste quote te kunnen knippen en plakken. Het blijkt dat ze vooral in Amerika beroemd is om haar pionierswerk rond stervensbegeleiding en de verschillende fasen van rouwverwerking. Op Wikipedia las ik meer over haar visie op de dood:

Elisabeth Kübler-Ross droeg de overtuiging uit dat de dood niet bestaat, in die zin dat de dood verder reikt dan het sterven van het fysieke lichaam. Zij hanteert de term ‘overgang’ , waarmee ze bedoelt dat de ziel van de mens opgenomen wordt in Gods alomvattende en volkomen onvoorwaardelijke liefde. Op aarde blijft slechts het lichaam achter. Door middel van vraaggesprekken met stervende patiënten meende Kübler-Ross verschillende fasen te kunnen definiëren waarin het sterven verloopt.

Fase 1: De mensen zweefden hun lichaam uit, ongeacht de locatie van het lichaam. Ze nemen een etherische vorm aan en ervaren heelheid.
Fase 2: De mensen hebben hun lichaam achtergelaten en verkeren in een toestand van geest en energie.
Fase 3: Begeleid door hun bewaarengel gingen de mensen een soort tunnel of overgangspoort binnen of over. Aan het eind ervan zagen ze een helder licht, dat een intense warmte, energie, geest en zuivere, onvoorwaardelijke liefde uitstraalde.
Fase 4: In deze fase waren de mensen in alle kennis van verleden, heden en toekomst. Ze waren in de tegenwoordigheid van de Hoogste Bron. Sommigen noemden het God. In deze fase gingen mensen ook hun leven na. Het grootste geschenk dat God de mensen bleek te hebben gegeven, was keuzevrijheid, waarbij nagegaan werd of de mensen al dan niet de lessen geleerd hadden die ze verondersteld waren te leren, waarvan de hoogste was: onvoorwaardelijke liefde.

Ik vind het wel een mooie gedachte. Geen einde, maar onvoorwaardelijke liefde. Tijd om stil te staan bij je leven, voor je sterft. Voor wat betreft de quote vind ik het een mooie gedachte dat de dood van een geliefde je verandert en dat het mag. Dat weet je wel, maar er wordt je ook vaak genoeg een ander gevoel gegeven. Bijzonder dat zo’n quote mijn gevoel kan bevestigen en me aan het denken zet. Niet alleen over dit, maar ineens ook over mijn eigen afscheid, hoe wil ik dat, hoe kijk ik daar tegen aan?

♥MJ

Reacties

reacties