Door Lesley – Hoogsensitief zijn valt niet mee. Wat als je kind geen vriendjes heeft in de klas omdat het ´lasten´ ervaart van een hsp? Wat je zou kunnen omarmen als kwaliteit, is voor mijn kind in dit geval nog een last. De kenmerken van hsp kunnen behoorlijk in de weg zitten als je er nog niet goed mee kan omgaan. En dan kan het maar zo gebeuren dat je geen vriendjes hebt. Hoe komt dat?
Hoogsensitief zijn is een last. Kinderen die lasten ervaren van het hebben van hsp, zijn gevoelig voor prikkels van buitenaf. Ze zijn vaak op zichzelf gericht, worden gezien als verlegen en zijn prikkelgevoelig voor licht, geur en geluid. Deze kenmerken vermoeilijken soms het maken van contact met andere kinderen. Als ze het lastig vinden om contact te leggen met anderen kinderen omdat er continue prikkels in de weg zitten, kan dit het sociale contact nadelig beïnvloeden.
Mijn zoon is hoog sensitief en heeft de lasten ervaren. Het gedrag van andere kindjes, de inrichting van het klaslokaal, de geuren die daar samenkomen, de manier van lesgeven van de juf, alles had invloed op zijn gemoedstoestand. Het duurde op de basisschool in de kleuterklas daarom vrij lang voordat hij echt contact ging leggen met andere kinderen.
Hoogsensitieve kinderen en vriendschappen
Doordat hij zo geprikkeld werd door zijn omgeving, had hij geen goed overzicht op zichzelf waardoor er een blokkade ontstond. Een blokkade voor het open stellen voor vriendschap, samenwerken en samen spelen. Als de sfeer niet goed was, kwam er een blokkade en sloot hij zichzelf af van de situatie. Dat maakte het voor andere kinderen lastig om contact met hem te maken en te kunnen samen spelen. Hij leek namelijk gereserveerd en afstandelijk, terwijl hij in werkelijkheid alleen overprikkeld werd. In dit geval kan je best zeggen dat gevoelig zijn meer een last dan een gift is.
Hoogsensitief, stel jezelf drie vragen!
Zelf ben ik ook hoogsensitief en begreep ik heel goed hoe hij zich voelde. Voordeel voor hem was dat hij zich in ieder geval door mij begrepen voelde. Dat is altijd wel fijn voor een kind als het zich begrepen voelt.
Aan omliggende factoren kan je soms niks veranderen. Wat je wel kan veranderen is, hoe je omgaat met die factoren. Hij moest leren dat het gedrag van andere niets met hem te maken had. Dus als er een paar kinderen stonden de schreeuwen, hoefde hij daar niets mee te doen. Het was namelijk niet zijn emotie. Het enige wat hij hoefde te doen, was een momentje voor zichzelf nemen en in zijn gedachte de volgende drie vragen stellen. Wat ervaar ik? Wat voel ik? Wat wil ik ermee doen?
Zij zijn aan het schreeuwen! Ja, dat stoort mij. Maar ik hoeft er niets mee te doen, want ze doen het niet door of voor mij. Zij hebben een emotie die er blijkbaar uit moet, dat is hun emotie en daar hebben zij last van.
❥ Dit is een proces wat jaren duurt. Zelf ben ik nu 35 jaar en nog steeds ervaar ik lasten, maar kan ik er vaak goed mee omgaan. Mijn zoon moest zichzelf leren kennen. Maar deze drie vragen hebben toch wel goed geholpen en helpen nog steeds!
Lesley – een beetje gek en misschien wel helemaal jouw stijl! Moeder van twee kinderen die haar leven soms hysterisch overhoop halen op een leuke manier. Daarnaast houd ze van een vitaal & gezond leven en deelt ze haar tips met jou. |  |
