Op zich gaat deze lockdown best oké. Ik kan alleen verdrietig worden van de beste stuurlui aan de scholen-op-afstand-wal. Want nee, ik word niet moe van mijn kinderen. Het is niet dat ik niet aan kinderen had moeten beginnen. Wat denk je wel niet! Hoewel voor jou misschien de wereld stilstaat, doet die van mij …
Soms kun je ineens overstromen van dankbaarheid. Vandaag is zo’n dag. Op dit moment ligt er een heerlijk wurmpje met zijn kopje in mijn nek en zet ik zo weer een aflevering van Party of Five aan. Even afleiding van een verwachte tegenslag. Zo eentje waar je rekening mee houdt, maar wat toch een mokerslag …
Afgelopen vrijdag. Inmiddels een week geleden. Nog steeds raar, bizar zelfs om aan terug te denken. Het is ochtend, kindjes nog aan tafel. Ik ben me aan het opmaken. Acht uur. Tien over acht. Ik moet eigenlijk ook wel zo weg, wil ik op tijd zijn. Toch maar een appje. “Is oma er nog niet?”, …
Wat heb ik me een slechte moeder gevoeld en dat in alle hevigheid met terugwerkende kracht. Om bij het begin te beginnen, Muppet was bij vlagen zo opstandig, verdrietig, puberaal, bij vlagen onuitstaanbaar, hij luisterde totaal niet, was boos, heel boos en niet te sturen. Alles moest bij wijze van spreken vijftien keer worden gezegd …
