‘De logeerweek is op de helft’, sprak een blije Yvon Jaspers. Nou Yvon, ik spreek je over een uur wel weer… Als er toch iemand niet blij is geworden van aflevering 11, is het ons Yvon wel. Tot twee keer toe een vervroegd keuzemoment, en dan ook nog naar Julius voor een schop-onder-hun-kont-gesprek. In deze Boer zoekt vrouw 2025 recap zien we hoe de eerste keuzes gemaakt worden, niet altijd op het handigste moment en lang niet altijd met een glimlach.
De aflevering in een notendop?
‘Ik ga naar Zandvoort al aan de zee’,
‘Er kan er maar één de leukste zijn’,
‘Rondjes draaien tot je hartstikke duizelig bent’
en ‘Zweethandjes bij een stomme bestelzuil’.
Schuurfeest en limo-picknick bij Martijn
Bij Martijn was het opstootje van vorige week neergeslagen: het trio kan weer door één deur. Ja Martijn, het gaat echt goed met Ciska. Ze was moe, en dan valt een opmerking of een beweging richting de ander soms net niet lekker. Geen zorgen: ze heeft zin in het schuurfeest.
Maar Martijn? Wat voor roestig iets probeerde je daar nou in gódsnaam aan de praat te krijgen?
Zonder snacks geen feest
De hamvraag op de boerderij van Martijn deze week? Heb je de snacks? Want zonder bruine fruitschaal geen schuurfeest. Ciska heeft de mayonaise al. Komt goed.
Martijn had met zijn dochter Kaya een verrassing voor zijn dates geregeld: picknicken in de limo. Ik snap dat de opnames waren toen je nog vastvroor aan de grond en je niet buiten kon picknicken, maar dit was het ook niet, wat mij betreft.
Ik dacht meteen aan dat liedje… je weet wel? ‘Ik ga naar Zandvoort al aan de zee en we nemen broodjes en bubbels mee.’
Verder ergerde Ciska zich aan het gehang in de keuken en daarom ging ze pa Piet maar helpen in de stal. Martijn zocht naar de nooduitgang toen Marleen hem álles vertelde over het boek dat ze leest. Na alle 16 hoofdstukken vroeg ze of Martijn wel eens leest. Nee Marleen. Dat doet-ie wel als-ie 80 is…
Spanningen en keuzes bij John
Bij John was er juist opnieuw een opstootje. Weer schoot iets Eileen in het verkeerde keelgat.
Tsja… tijdens een filmavondje 50 Shades of Grey kijken is natuurlijk vragen om prikkelende gedachten en opmerkingen. En als er dan een vonkje van John naar Karin wil overspringen, is het mis. Eileen zag het heus wel. En het vonkje sprong niet naar haar. Pffff… gooi de popcorn maar weer aan de kant.
Verwarring bij John
John probeert de volgende ochtend aan ons uit te leggen dat hij écht zijn best doet en wat er volgens hem misgaat, maar na vier keer terugkijken snapte ik nog steeds niet wat-ie nou eigenlijk zei. Ik zag tranen in zijn ogen, maar hij is voor mij niet goed meer te volgen.
Van wie word je nou het meest blij, John? Karin verwoordde goed wat ik dacht: ‘Er kan er maar één de leukste zijn, dus kies’.
Deedry’s verrassende keuze
Deedry, wat deed jij nou? Tien weken lang is het ‘ik weet ut nie’ en ‘ik durf ut nie zegguh’ en nu ineens verpest je Yvons feestje door een dag te vroeg te kiezen tussen Sjoerd en Roy?
Lieverd, ik had zó gehoopt dat je voor de leukste man zou kiezen en niet voor de looks. Maar niks hoor… Deedry koos voor Roy.
Ik zat al gniffelend op de bank, want ik wist zeker dat Sjoerd weg was voor Yvon met haar busje ter plaatse was, maar mijn man had gelijk: je mag pas weg als Yvon een potje zout in de wond heeft gestrooid. Roy had niks zien aankomen, maar hij had één seconde nodig om te roepen dat-ie meeging. Roy gaat zeker mee op citytrip, Deedry. Gelukkig maar!
Julius en de stiltes in Friesland
Julius had op de paniekbuzzer gedrukt. Na drie dagen rondjes draaien was-ie hartstikke duizelig en hij kon de breiwerkjes van Myrthe niet meer zien. En dus moest Yvon weer als de donder naar Friesland om dat drietal een schop onder de kont te geven.
Maar Yvon, als je drie mensen hebt die niet durven praten, denk ik dat de koeien van Julius en de bloemkolen van Roel eerder een match hebben…
Kylie leeft in het verleden
Kylie vond tot mijn grote verbazing dat de actie van de man moet komen. Hij moet als eerste het gesprek aangaan. Kylie? We leven niet meer in 1950 hoor. Hoe dan ook: ik snap wel waarom er op dat Friese erf niks gebeurt.
Roel probeert het écht
Boer Roel had geleerd van de preek van Yvon vorige week. Hij ging met Simone en Karin één-op-één wandelen, en hij liet ze toch zeker tot halverwege zijn tong kijken. Hij vertelde dapper waarom het tot dan toe allemaal zo stroef ging en hij knuffelde de dames. De dames laten zich helaas niet in de kaarten kijken. Ja, bij elkaar. Ik vrees dat zij samen zonder Roel op citytrip gaan.
Afstand bij Roel
Als Roel tegen Karin zegt dat hij ziet dat het gesprek haar iets doet, is de botte reactie: ‘Nee hoor, ik heb slecht geslapen’. En dat tekent de sfeer op de boerderij van Roel het beste, denk ik.
Jammer, want ik weet het zeker: Roel is echt een lieve man. En hij verdient een leuke vrouw die hem leert leven.
Jan worstelt met technologie
Boer Jan nam zijn dames mee voor een lunch buiten de deur. En ze gingen nog wel over de grens ook. Een spannende onderneming voor Jan, die normaal zijn bammetje in zijn veilige keuken eet.
De avond ervoor kwam Margreet met haar man en schoonvader en het zag er toch hartstikke goed uit voor Jan. Hij zat glunderend tussen zijn beide dames op de bank. Katten in het bakkie, dacht Margreet. Misschien zelfs een luxeprobleem, toen Dorien zei dat ze beide bleven.
Maar toen draaide de wind… door die stomme bestelzuil met zijn nog stommere vragen.
Botsende werelden
Gelukkig had Jan zijn persoonlijke en dominante begeleidster mee: ‘Stap voor stap Jan, kom maar met je pasje’. Ho, ho, ho, Karina… Jan geft zijn pasje zomaar niet.
Als wij hier in Oost-Groningen iets niet doen, is het ons pasje geven aan een Stadse dame die zichzelf als upperclass wereldburger neerzet. Jan heeft gewoon stress van die touchscreen, maar daar kan hij heus aan wennen. Roel was ook al 26 toen hij voor het eerst op de snelweg reed.
Ongemak groeit
Toen Jan naar adem happend aan zijn tafeltje zat, vertelde Karina dat ze Jan toch wel een beetje wereldvreemd vindt. Is dat eerlijk? Ja. Was die opmerking nodig? Nee. Het voegde niks toe en was niet aardig naar die hele lieve man.
Ik kreeg het idee dat jij je voor Jan schaamde, Karina, maar ik denk ook dat Jan zich voor jou schaamde in de kledingwinkel toen je bazig ‘doe dat maar even uit’ tegen hem zei. Hij is geen vier meer, hè?
Karina vertrekt
In de grote Stad ga je misschien zo met mensen om, maar hier hebben we nog graag respect voor elkaar. Ik was dan ook blij toen Karina een gesprek met Jan wilde. Ze koos het hazenpad.
Werk aan de winkel voor Yvon
Weer in dat busje, op naar boer Jan. Jan vertelde haar dat hij voor Karina zou hebben gekozen. Och Jan, dat was nait zo handeg. Goed voor de kijkcijfers, maar niet voor Dorien. Zorg nou dat ze zich geen tweede keus voelt… ook dat liep niet helemaal soepel, want ‘jij bent ook leuk hoor’ is niet de goede woordkeus. Ach, na alles wat Jan heeft meegemaakt ken hij ja wel ’n boukschrijv’m.
Blik op volgende week
In de vooruitblik naar volgende week zien we dat Dorien een gesprek met Jan wil. Die blijft ook niet. Let maar op… We zoeken dus iemand om met Jan op citytrip te gaan. Waarheen? Geen idee. Maar het wordt vast gezellig.
Nog even dit
Brandweerman Sjoerd? Bewaar het nummerke van Deedry nog maar even. Na de citytrip is casanova Roy er wel klaar mee, en dan bel haar nog maar eens op voor een kop koffie buiten de camera’s.
En Karina? In Groningen kun je prima naar concerten en naar het theater. We hebben zelfs de mooiste schouwburg van Nederland. Maar dat houden we heel graag voor onszelf.
Als je Jan niet had afgerekend op zijn onzekerheid bij een touchscreen, had-ie je er vast graag mee naar toe genomen. Maar helaas… je zult het met je eigen bubbeltje moeten doen.
Snelle Jelle… eh, Yvon
En Yvon? Hoe kon jij zo snel in Meedhuizen zijn? Er is hier in Oost-Groningen maar een heel klein stukje snelweg waar je 130 km/u mag. En dat stukje weg brengt je niet in Meedhuizen.
Ik zou de deurmat toch even extra in de gaten houden. Misschien sturen ze je nog wel een mooie foto van je ritje.
Tot volgende week.
