Goedemorgen, lieve dame. Een heer in het verkeer, was je zeker niet. Had je vanmorgen niet je morgen? Ik zag drie kindjes in je auto, liep het allemaal niet zo soepel? Wilde je eindelijk eens op tijd van huis & lukte dat al weer niet? Kwamen je kinderen weer nét op tijd als je maar snel genoeg rijden zou? Had je verwacht dat ik rechtsaf het fietspad op zou gaan, omdat ik nou eenmaal op een fiets zat?
Helaas, inhalen in een bocht is niet nodig vind ik. Je had achter me kunnen blijven tot we de bocht om waren, ik ging namelijk linksaf, met de weg mee. Mijn man zou zeggen:”Auto rijden is anticiperen.” & daar ging het waarschijnlijk mis. Op zich niet eens erg, maar dat je het dan nodig vind om te toeteren, nadat het goed afliep, dat vond ik jammer, misschien zelfs een beetje stom. In ieder geval niet nodig. Natuurlijk hoop ik dat de rest van je dag beter verliep, dat ons dingetje het enige vervelende in je dag was. Dat het uiteindelijk helemaal niet kwam omdat je een nare ochtend had, maar gewoon omdat je van me schrok. Ik weet trouwens ook best hoe dat soort ochtenden kunnen zijn.
Een heer in het verkeer is niet altijd een dame
Vanmorgen heb ik mijn dochter ook zeven keer gevraagd haar legging aan te doen. Net als elke morgen duurde het even voor zoonlief zijn schoenen aanhad en ik begin er niet eens over hoe vaak ik gevraagd heb wat hij wilde eten. Zulke ochtenden heb je soms. Ik ken ze als geen ander, maar om iemand dan zo aan te kijken terwijl je kinderen in de auto zitten. Dat vond ik jammer, misschien zelfs een beetje stom. In ieder geval niet nodig.
Ondanks dat jij me bijna aanreed en daarna nog eens extra toeterde, ondanks dat de kindjes die naar school fietsen op het fietspad ALTIJD de binnenbocht nemen als ik naar mijn werk fiets en ondanks dat moeders die met kinderen fietsen, meer op het kind letten dan op tegenliggers, elke morgen weer, ondanks dat alles, wil ik vriendelijk zijn en blijven. Het is zoals het is, het irriteert soms zelfs enorm. Iedereen heeft ook een verhaal. Mede daarom wil ik het meteen weer van me afschudden, loslaten, zo snel mogelijk.
Goedemorgen
Negatieve gedachten kosten te veel energie, dat besteed ik liever aan het positieve. Eenmaal aangekomen loop ik vanaf de fietsenstalling, door het gebouw, naar mijn werkplek. Gelukkig kom ik een aantal vrolijke collega’s tegen. Elke collega wens ik een oprecht, vrolijk goedemorgen en daar word ik dan vanzelf weer vrolijk van.
Tot dat moment dat je een collega tegen komt die gewoon niets terug zegt, terwijl je oogcontact maakt en geen dank je wel als je de deur voor hem of haar openhoudt en dát vind ik dus pas echt irritant ♥
Afbeelding moeder en kind via Shutterstock
Haha! Die laatste zin 🙂
Idd herkenbaar van beide kanten, maar dat maakt het natuurlijk niet goed te praten. Echt, eerder opstaan of accepteren dat je te laat bent scheelt al de helft.
Hoop dat die vrouw dat ook leert!
Herkenbaar van beide kanten! Ook ik heb wel eens een moment dat ik in de auto zit en denk dat iedereen om mee heen dingen doet om mij te vervelen; aan de andere kant maak ik het ook vaak van de andere kant mee. Als ik bijvoorbeeld met J in de kinderwagen op een weg oversteek en bijna van m’n sokken wordt gereden door een gehaaste automobilist die niet doorheeft dat verkeer dat rechtdoor gaat voorrang heeft. En je dan ook nog boos en verwijtend aan kijkt.
Een mooie blog die hopelijk iedereen weer wat bewuster ervan maakt van zijn/haar manier van uiten!
Tips voor Papa’s onlangs geplaatst…Sporten; verslaafd aan afwisseling of onwetend?