Mama’s die elkaar het leven zuur maken, het blijft een dingetje. Waarom? In de basis vinden we allemaal dat vrouwen solidair moeten zijn, elkaar moeten helpen en dat ze niet zo veel van en over elkaar moeten vinden. Leven en laten leven. Eens!
Toch vind ik wel iets van bijvoorbeeld de borstvoedingsmaffia. De vraag is natuurlijk of ik dat misschien niet vind omdat ik flesvoeding gaf en me daar soms schuldig over voel. Komt dat schuldgevoel van mezelf of wordt me dit aangepraat. Grijs gebied, kip en ei. Ik vind er ook iets van dat jij je kind niet inent. Om verschillende redenen. Daar zit de clou denk ik. Wát ik daarvan vind is punt één mijn mening en daar heb ik recht op. Punt twee, het zegt nul komma nul over hoe ik jou als moeder zie. Dat.
Ik vertrouw er op dat de keuzes die jij hebt gemaakt die volgens JOU het beste zijn voor je kind en dat ze met het volle verstand genomen zijn. Ik ga je er ook van uit, dat je uit liefde handeld. Verder neem ik aan dat jij je bij het opvoeden van een kind aan de wet houdt.
zeggen dat je liever geen kinderen had gehad
Maar……..zeggen dat je liever geen kinderen had gehad vind ik echt not done! Laat daar maar lekker een taboe op rusten. Niet vanwege een taboe, maar soms zijn die taboes er niet voor niets en mogen ze van mij best bestaan, omdat ergens waar een taboe op rust, twijfelachtig is en dat mag het soms ook best zijn. Niet alles hoeft maar normaal te wezen toch? Heb je het gevoel wel, want ik zeg niet dat dát niet mag, houd dat dan lekker voor je. Zadel er in ieder geval je kind niet mee op! Wat je niet zegt, voelen ze dondersgoed en ongemerkt zullen ze er last van krijgen.
Ik kan me ook echt niet voorstellen dat je het meent. Er is geen moment dat ik denk: was je er maar niet, had ik je maar niet, had ik je maar nooit gekregen. Wat heb ik een verkeerde keuze gemaakt. Ik had liever geen kinderen gehad, wanneer ik alles had geweten. Hoe erg moet dát zijn. Ook voor jezelf hoor en toch…..Zijn er echt moeders die dát voelen? Waarom?
R E S P E C T
Waarom ik vind dat je niet mag zeggen dat je liever geen kinderen had gehad? Uit respect. Respect voor je kinderen. Voor hen, in hun wereld kan het voelen alsof je HEN liever niet had, alsof ZIJ het allemaal zo moeilijk maken. Laat me voor op stellen dat ik het gevoel begrijp hoor. Mijn moeder zei altijd kinderen zijn leuk, maar ook drama. Het maakt je leven niet compleet en dat klopt, daar zijn ze niet voor bedoeld. Het is ook niet zaligmakend. Je leven is niet altijd picture perfect, het draait NOOIT meer alleen om jou. Dat ligt niet alleen aan het feit dat ze er zijn, maar ook hoe jij daar mee omgaat. Je hebt er immers zelf voor gekozen?
Je kunt het ook niet maken ten opzichte van moeders die wensen dat ze in jouw postitie zaten. Of omdat het niet lukt of omdat ze een kindje verloren hebben. Nu hoef je van mij heus niet op je knieën van dankbaarheid voor het feit dat je kindjes hebt mogen krijgen. Je kunt wel rekening houden met de gevoelens van deze vrouwen die dag in dag uit sterk moeten zijn. Wat jouw nadeel is, is hun voordeel, dat snap ik. Liane verwoord dat heel mooi in Geen cadeautje vandaag, haar artikel op moederdag.
Maar soms mis ik vieze kinderhandjes en een dikke snottebel. De geur van babybadjes, nee de luiers mis ik niet. Maar het onvoorwaardelijke ‘mama ik hou van je.’ Dat, dat heb ik niet.
Dealen met altijd maar mama zijn?
Persoonlijk zeg ik: voor je houden dat je ze niet gewild had. Simpel! Wat je wel moet doen? Praten met je partner, indien aanwezig, zoek iemand in je omgeving die je vertrouwt. Zorg voor een vangnet. Dankzij (en ik weet dat dit niet voor iedereen zo is) mijn man, ouders en schoonouders en mijn bedrijf en mijn werk ben ik niet alleen maar mama. Ik kan en mag ik hierdoor tijd voor mezelf nemen. Heb je het gevoel dat je gevangen zit in je moederschap, probeer er iets aan te doen. Als de kindjes slapen, zijn wij man en vrouw, maar om samen te zijn, hoef je noet persé samen iets te doen. We proberen sinds we daar echt aan toe zijn, avondjes uit voor onszelf te plannen. Date-night.
(Uiteraard natuurlijk volledig cliché: zoek hulp & indien nodig professioneel, vergeet niet dat je er niet alleen voor staat. Tegen hen kun je zeggen wat je wilt.)
Mijn leven was makkelijker zonder kinderen. Niet beter. Ook niet zaligmakend. Elk voordeel heb z’n nadeel en daar moet je het mee doen.
♥MJ
Ik ben in mijn tijd in het ziekenhuis op de afdeling gynaecologie verschillende vrouwen tegen gekomen die koste wat het kost moeder moesten en wilden worden. Vrouwen die op vakantie gingen met hormoonkuren in een koelbox en maar hoopten dat het deze maand werkte…. Dat snap ik niet. Ik denk dat veel van deze vrouwen enorm van hun roze wolk afdonderden als er een huilbaby komt of als alleen al blijkt dat zo’n wezentje een eigen mening blijkt te hebben. In deze wereld waar een enorme bewijsdrang is om alles als vrouw zijnde maar goed te doen snap ik dat men wel eens denkt…. Was het kindje er maar niet. Dat gaat niet over of om het kind maar om jezelf.
Soms ben ik verdrietig dat ik geen moeder ben maar als ik al die vrouwen zie werken, kinderen opvoeden, leuke dingen doen, sporten, muziekles en wat al niet meer dan ben ik soms ook heel blij dat ik het niet heb.
Sommige vrouwen/moeders eisen zoveel van zichzelf dat ze er zelf onder lijden. Daar zouden ze hulp bij moeten krijgen.
In the end zijn de meeste ouders blij met hun kinderen zelfs zij die nu zeggen dat ze er niet blij mee zijn.
Ik snap wat je bedoelt met dat wat je niet zegt, voelen ze. En ook dat je dit soort dingen niet moet zeggen. Het klinkt erg tegenstrijdig, maar ik begrijp wel wat je bedoeld. Ik heb het artikel met die vrouw ook gelezen en ik vind jouw reactie daarop heel goed verwoord! Sommige taboes mogen best taboe blijven. Maar aan de andere kant vind ik dat als je je zo voelt je daar wel ergens mee terecht moet kunnen. Daar is de tegenstrijdigheid weer. Mooie afsluitende zinnen.
Mary-Lou onlangs geplaatst…Ik ben een zondagsdrager draag(dins)dag
Lieve Mar, precies helemaal mijn gedachtes op papier! Ik dacht precies hetzelfde toen ik dat Blog las. Dat zeg je toch niet? Maar de trend is op het moment klagen over de kinderen en nu is ook dit geen taboe meer. Blijkbaar moeten alle taboos gebroken worden. Ik vind het vreselijk. Hoe zwaar het ook kan zijn, dat zeg je gewoon niet.
Slecht verhaal. Tegenstrijdig en niet meer dan clickbait.
Ze zadelt haar kind er niet mee op, het was anoniem. Dat sommige vrouwen geen kinderen kunnen krijgen mag ook geen argument zijn. Hoe vervelend voor die vrouwen dat ook is, dat staat los van het gevoel van een andere vrouw.
En ja, natuurlijk moet ze er iets aan doen, date-night of wat dan ook. Maar dat je iets probeert te veranderen, betekent nog niet dat je het niet voelt. En waar slaat de zin ‘Wat je niet zegt, voelen ze dondersgoed en ongemerkt zullen ze er last van krijgen’ op? Je wil toch ook dat ze het niet zegt immers? Wat heeft die zin er dan mee te maken?
Beetje zwakke argumentatie. Niet iedereen hoeft maar mama te worden, als vrouwen durven uit te spreken dat het niet altijd prachtig is, zullen andere vrouwen extra nadenken en hoeven niet nog meer ongewenste kinderen geboren worden.