Persoonlijke verhalen

Het leed dat vakantie uitzoeken heet

Hiep hoi! We hebben een vakantie geboekt! Al een tijdje terug hoor, maar vandaag wil ik jullie vertellen hoe dat er bij ons een beetje aan toe gaat. Want wat was het een hel! Sommige mensen schijnen het fantastisch te vinden. Het als een soort van voorpret te zien. Leuk naar een reisbureau, kan die dame mooi mee denken. Uren surfen over het internet. Ik kan ik me er niets bij voorstellen.

Eerst alleen al het bedenken waar je naar toe wilt. Lastig vind ik dat! Er is zoveel leuk, er zijn zoveel prachtige landen, maar er zijn ook onmogelijkheden, beren op de weg, dingen niet praktisch. Wordt het ‘chillen in een bubbelbad’ of een ‘vakantie frankrijk’? Er zijn volgens mij alleen al 33 miljoen campings in frankrijk dus doe het maar even. Willen we toch liever een hotel in Turkije of gaan we via een cruiseschip de Middellandse zee verkennen? Gelukkig weten we ook heel goed wat we niet willen. Dat scheelt.

Zoals je kon lezen zijn we er al minimaal vanaf februari mee bezig geweest. Variërend van campings in Frankrijk tot een campingvakantie in de buurt van het Gardameer. Op zich zijn we niet eens zo lastig en hangt het bij ons in alle eerlijkheid het meest af van de financiën, helemaal nu de oudste leerplichtig is. Je kunt niet zomaar even rondom iets boeken en ik blijf het bizar vinden hoe de prijzen in de vakanties omhoog schieten! Verder speelt reisafstand bijvoorbeeld speelt een rol. Wat zijn de voordelen van het één, wat zijn de voordelen van het ander. Welke voorzieningen worden geboden, wat heeft welk land ons te bieden. Of blijven we gewoon in Nederland? Gaan we waar we al eens geweest zijn, of willen we iets nieuws. Dat wordt afwegen

Wanneer je het land hebt bepaald en hoe je er wilt verblijven, moet je nog kiezen welke accommodatie het wordt op welke camping of in welk resort. Kamperen was ons boven verwachting goed bevallen, en misschien zouden we zelf ergens naar toe kunnen rijden met ‘Hutje Harkje’ (de caravan van mijn ouders). Frankrijk vind ik fantastisch, dus een camping in frankrijk zou ook wel bevallen. ’s Morgens lekker naar de bakker voor een stokbrood en met dat broodje onder de arm weer naar de caravan. Ik zag het wel voor me.

Vroeger hoefden we natuurlijk  alleen maar rekening te houden met elkaar. Nu zijn we met z’n vieren, hebben we ‘van elke eentje’ met hun eigen wensen en behoeften én verschillen ze ook enigszins in leeftijd. Wat die van vier belangrijk vindt, is niet boeiend voor die van zes.

‘Wat zou jij willen?’

Dit jaar was het extra lastig. Normaal gesproken gaat het als volgt. Manlief heeft ineens een ingeving. Het wordt eens weer zomervakantie, dus daar moeten we het even over hebben. ‘Wat zou jij willen?’. Dat is al het eerste probleem, het maakt mij namelijk niet uit. Nou ja, er zijn heus dingen die ik niet wil. Toch vind ik dat hij het meeste te zeggen heeft. Hij is bijvoorbeeld degene die het stuk moet rijden. Daarnaast weet hij meer dan ik wat er financieel mogelijk is. Hij heeft meer voorkeuren dan ik en ik het maakt me echt niet zo veel uit. Als ik er maar wat te bezichtigen heb, als er maar lekker eten is, als het voor de kinderen maar leuk is. Natuurlijk is het voor hem leuker wanneer ik mee denk, meeleef, er betrokken bij ben.

In alle eerlijkheid, ik zie door de bomen soms gewoon het bos niet en daar heb ik niet altijd zin in. Samen kijken werkt meestal ook niet. Ik ben heel snel afgeleid bij dat soort dingen, het houdt mijn aandacht niet, dus ik moet vaak bij de les gehouden worden. Dat is natuurlijk oervervelend. Ga ondertussen wat aan een blog werken en als ik moet kijken ben ik vaak te laat of heb ik geen idee meer waar hij het over heeft.

Wat het dit jaar lastiger maakte is dat ook mijn man nu niet wist wat hij wilde, wat haalbaar was. Hij zag het niet zitten om ver met de caravan te rijden, of om in Nederland te blijven. Wist niet of het Denemarken, Oostenrijk, Frankrijk of Italie moest worden. Geen inspiratie, geen gevoel ergens bij, maar wel er op uit willen met z’n viertjes. Makkelijker werd het niet zeg maar. Elke keer was het door zijn twijfel: ‘Kijk even mee dan’. ‘Wat wil jij dan?’ Tot: ‘Ik ben er klaar mee, regel het zelf, of we gaan niet!’ Zo klaar was hij er mee. Aangezien zijn wensenlijstje groter is, hij het moet rijden en hij niet te veel mee wil, vind ik dat toch aan hem.

Onze oplossing voor het leed dat vakantie uitzoeken heet?

Wat voor ons dit jaar werkte was om toch eerst te bepalen hoe lang we wilden reizen. Ook hebben we gekeken of we het in één keer wilden rijden, of dat er een overnachting bij mocht. Daarna hebben we vastgesteld of we het zagen zitten om die afstand met caravan te rijden. Het antwoord daarop was ‘nee’. Dus wat we ook besloten, het moest een land zijn wat binnen die reisafstand lag, met eventueel een overnachting tijdens de reis. Verder hebben we gekeken welke weersomstandigheden we van belang vonden. We vinden cultuur ook belangrijk, dus hebben we een lijstje gemaakt met landen die we zagen zitten. Toen we daar keuzes in hadden gemaakt, is mijn man gaan rondsurfen op het internet. Hij heeft een overzicht gemaakt van mogelijkheden. Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt. We werden zo enthousiast over dit land, deze plek, dat we pas na het boeken beseften dat we voor ons belangrijke dingen (bepaalde voorzieningen bijvoorbeeld) eigenlijk niet eens hadden gecheckt. Wat het geworden is? Dat volgt in een later blog!

♥MJ

Reacties

reacties

Marjo

I ♥ my boys and girl, Family, Ice cream, Books, Crochet, Bows, Rainbows, Pink, Angels, Ribbons, Sweet Songs, CupCakes & Pie, Strawberries & Raspberries, New Shoes & New Bags, My Kitchen & Vintage,To laugh & To cry from joy, Beads.

Misschien ook leuk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.