Door Romana – Begin juni 2012 had mijn moeder er genoeg van, mijn vader deed niks anders dan boven achter zijn computer zitten en wou het liefst niet gestoord worden. Hij was mijn held, maar ik vertrouwde dat niet helemaal en ben op onderzoek uit gegaan. De dingen die op zijn computer stonden horen niet als je een getrouwd stel bent.
Ik keek in zijn telefoon en daar stonden dus ook sms’jes in van andere vrouwen, waaronder dingen die hij terug stuurde. “.. xx voor mijn blonde engel..”. Ik liet dit aan mijn moeder lezen en dit was de druppel. Ze vroeg aan mijn broertje en mij hoe wij hierin stonden. Mijn broertje (toen 15) zei: ‘Mam, als je niet gelukkig bent wat doe je hier dan nog?’. Een duidelijk antwoord dus. We waren het er beide mee eens en die avond heb ik mijn vader aan tafel geconfronteerd met de sms’jes in zijn telefoon.
Inhoudsopgave
Gespannen dagen
Ik werd direct afgesnauwd en uitgemaakt voor verrader en hij noemde me achterbaks. Ik hoorde niet in zijn telefoon te kijken, waarop ik terug zei dat hij daar zelf aanleiding toe gaf. De dagen daarna waren heel gespannen. Mijn moeder wilde doorzetten, maar mijn vader vond dat ze er nog een paar nachten over moest slapen. Na het weekend stelde mijn vader weer de vraag of ze er al uit was. Mijn moeder vond het goed zo en wilde er mee stoppen.
Alles was mijn schuld
Ik werd weer voor van alles uitgemaakt, dit alles was mijn schuld. Zo sneu om je kinderen de schuld te geven als je eigen relatie mislukt. Mijn moeder was overdag thuis, tot 17.00 uur, dan kwam mijn vader thuis. Ze ging dan weg. Zo ging het een paar weken door. Tot ze bij haar broer ging wonen. Daar woonde ze tot ze zelf een huisje had. Ik heb haar in veel dingen geholpen. Van het regelen van de financiën en tot mee naar de woning bouw en we gingen samen huisjes bekijken.
Achteraf ben ik blij dat ik zo betrokken ben geweest, dat heeft me enorm geholpen in hoe ik nu alles zelfstandig kan. Bij mijn vader thuis was alles weer rustig, mijn broertje en ik bleven bij hem wonen en hij zei dat we niet hoefden te kiezen. De afspraak was ook dat er geen negatieve uitspraken gedaan zouden worden over mama. En dat was ook eerst zo..
Opgezadeld met problemen
Als snel werd ik in dingen betrokken die je niet bespreekt met je eigen kinderen. Ik was 17 en kreeg van alles om m’n oren, geldproblemen, nieuwe mogelijke liefdes en dingen die hij miste aan mijn moeder.. Na een poosje was ik dit wel zat en kwam het mijn neusgaten uit. Ik werd opgezadeld met problemen die mij helemaal niks aan gingen. Inmiddels kreeg mijn moeder een huisje toegewezen vlakbij mijn vader. We konden dit lopend doen. Ideaal. Ik heb haar geholpen met alles en toen ze eenmaal gesetteld was wilde ik graag bij haar wonen. Al die verhalen en vragen van mijn vader ontlopen. Ik had er genoeg van.
Ook had ik mijn huidige vriend leren kennen en die stond volledig achter mij. Samen gingen we naar mijn vader om hem mede te delen dat ik naar mijn moeder ging verhuizen. Foute boel, alleen het idee al was mis, ik mocht niet weg van hem. Ik wist niet wat me overkwam. Hij werd woest! In zijn ogen koos ik een kant en was hij te min voor mij. Op zijn manier deed hij alles voor mij en was hij de perfecte vader. Huilend vertrok ik naar mijn moeder en heb daar mijn verhaal gedaan. Die dag daarna ging ik samen met mijn vriend mijn spullen halen. Ik had nog steeds een sleutel, ik zei tegen mijn vriend dat hij beneden bij de deur wel kon wachten.
Op mijn netvlies
Ik rende naar boven en pakte een koffer en deed daar al mijn kleren in. Ineens stond mijn vader in de deur opening van mijn kamer, wat ik van plan was? Ik zei dat ik naar mama ging. ‘Niks daarvan!’, kreeg ik als antwoord. Ik heb snel mijn koffer gepakt en ging naar beneden. Hij rende achter me aan en barricadeerde de voordeur. Toen ik mijn hand uitstak naar de deurklink, trok hij zijn hand omhoog en wou me slaan, uit onmacht. Dat beeld staat gebrand op mijn netvlies, dat vergeet je niet meer. Mijn vriend stond nog bij de deur en duwde hem aan de kant en zei dat dit niet de bedoeling kon zijn. Ik gooide woest en verdrietig de deur achter me dicht en ging met mijn koffer met kleren naar mijn moeder.
Mijn vader en ik
Uiteraard heb ik alles aan haar verteld. De dagen daarna hebben mijn vader en ik weinig contact gehad. Al mijn spullen zoals mijn bed en kast stonden nog bij mijn vader. De eerste paar nachten sliep ik bij mijn moeder in bed. Na een week heb ik weer contact gezocht met mijn vader om te vragen wanneer ik mijn spullen op kon halen. Hij zei dat alles wat daar stond daar bleef staan en dat ik zelf maar een nieuw bed moest gaan kopen. Ook hoorde ik in mijn omgeving dat hij mijn moeder alimentatie moest betalen, omdat ik nog geen 18 was. Aangezien mijn moeder alleen de auto had meegekregen en alles weer opnieuw moest opbouwen gunde ik haar een extraatje. Toen ik vlak daarna 18 werd ging de alimentatie dus over naar alimentatie voor mij.
Strijd via mij
De strijd tussen mijn moeder en vader ging dus verder via mij. Je kon geen kant op met hem en uiteindelijk na juridisch advies draaide het uit op een rechtszaak. Zie je het voor je? Een rechtszaak tegen je kind? Eind november 2013 kwam er een rechtszaak in Groningen.
Uiteindelijk ging ik met knikkende knieën bij het rechtsgebouw naar binnen en hij verroerde geen spier. Hij wou het allemaal wel even over zich heen laten komen. Toen we bijna naar binnen moesten kwam mijn advocaat naar mij toe om te vertellen dat de rechtszaak niet doorging. Volgens mijn vaders advocaat was hij te emotioneel en moesten we maar contact zoeken met een mediator. Zo gezegd zo gedaan. Teleurgesteld maar toch opgelucht ging ik naar huis en twee weken later zaten we samen aan een tafel bij een neutrale mediator.
Hij was mijn held
Toen ik daar binnen kwam zat mijn vader daar al klaar met zijn map vol papieren. Een map vol papieren met “bewijzen” dat hij wel een goede vader was geweest en zijn eis was dus ook dat ik dit alles terug zou trekken en alleen dan zou hij mijn vader blijven. Ik wou dit niet, ik wou waar ik recht op had en een goede band met mijn vader. Voor mij was mijn vader echt een held, mijn grote voorbeeld. Ik was gewoon zijn meisje en samen kregen we alles voor elkaar. Als mij ook maar iets werd aangedaan stond hij er, op school, op stage, op werk.
Hij was er op die manier, maar dat was uiteindelijk ook het enige. Naar zwemlessen ging hij nooit, naar volleybal wedstrijden niet, naar ouderavonden of wat dan ook. Alles waar je heen hoort te gaan voor je kind, vond hij niet nodig. Elke avond zat hij tot een uur of 10 achter zijn computer en om half 8 kwam hij naar beneden voor zijn enige kop koffie. Precies om 8 uur zat hij weer boven. En als we dan zijn hulp nodig waren werden we bijna afgesnauwd, op den duur durfde je hem gewoon niks meer te vragen.
Geen tussenweg
Bij de mediator zijn we er niet uit gekomen, hij wou maar 1 ding en er was geen tussenweg. De mediator liet merken dat hij mijn situatie begreep en dat het niet normaal was dat een vader zo tegen zijn kind doet. Uiteindelijk zijn we er dus mee gestopt en heb ik eenmalig geld van hem gekregen met het gevolg dat hij dan mijn vader niet meer was. Mijn moeder had het niet breed en moest weer opnieuw beginnen en ik woonde als 17 jarige al op mezelf en had er moeite mee om rond te komen. Toen ik aan mijn nieuwe opleiding begon heb ik veel moeten werken om dit allemaal te bekostigen.
Op mijn hart getrapt
Mijn vader was installatie monteur. Hij heeft heel veel dingen mee gemaakt met zijn werk en kwam bij verschillende gezinnen over de vloer. Soms waren deze mensen verslaafd of zaten in de problemen en buiten zijn werk om hielp hij deze mensen en ging soms bij ze op de koffie, ook al was het maar dat die mensen even hun verhaal kwijt konden. Hij was in mijn ogen gewoon mijn held! Maar dat beeld veranderde snel na de scheiding, ik moest alles ontgelden en hij heeft me op mijn hart getrapt, mij gekwetst en zelfs voor “dood” uitgemaakt.
Ik woon nu sinds februari 2013 op mezelf, samen met mijn vriend. En ik vind het wel prima. Sinds november 2013 na de rechtszaak, heb ik eenmalig een overboeking van hem gehad met de mededeling dat ik zijn kind dan niet meer was. Ik zei tegen hem dat ik het moeilijk vond hoe het allemaal gegaan was en vroeg aan hem of hij er niet mee zat. ‘Nee’, zei hij, hij vond het wel prima en ik was gewoon als “dood” voor hem.
Die woorden hebben mij zo’n pijn gedaan dat ik er inmiddels niet meer om kan huilen. Ik weet niet zo goed of het ooit weer goed komt, maar nu is het zo eerst wel goed.
Afbeelding starende vrouw via Shutterstock
Ik vind het echt ongelofelijk dapper van je om dit verhaal te delen! Ik heb ook een nare scheiding meegemaakt bij mijn ouders. Mijn vader bedroog mijn moeder ook en alles was onze schuld. Ik denk dat hij 10 jaar later nog steeds niet inziet wat hij ‘misdaan’ heeft. Weet dat je er nooit alleen voor staat en besef dat je eigenwaarde NOOIT afhangt van de goedkeuring van je vader!