Genieten van de kleine dingen, het onderwerp van mijn weekoverzichten. Hoe rustig de weken ook zijn, het is genieten. Deze week in Strikjes #70 mijn eigen Moleskine, Babyshoppen en McDonalds, vertel ik over een binnenpretje, een winactie die ik won en waar ik heel blij mee ben en een moeder-zoon momentje.
Vooral dat laatste was heel fijn. Even één op één, ik merk dat hij daar steeds meer behoefte aan heeft. Elynn ook trouwens. Het zal iets met mini3 te maken hebben. Het winnen was ook heel leuk, dan besef ik weer waarom ik het zo leuk vind om dingen weg te geven aan mijn lezers! Te gek ook dus dat er een aantal leuke winacties op stapel staan!
Inhoudsopgave
Strikjes #70 mijn eigen Moleskine, Babyshoppen en McDonalds
Behalve één op één tijd met Thomas, trokken we er ook even met z’n drietjes op uit. Dat was ook voor mezelf heel bijzonder. Het was lang geleden voor mijn gevoel. En helemaal terug komen doet het nooit, dat hoeft ook niet. Het is wel belangrijk en fijn er bij stil te staan dat we dat allemaal nodig hebben. Samen spelen, samen delen, maar even niet hoeven delen is ook wel eens fijn! Maar laat ik bij het begin beginnen deze week. Mijn gewonnen Moleskine.
Mijn eigen Moleskine
Heel soms zie ik bij collegabloggers een winactie voorbij komen, waar ik aan mee moet doen. Zo ook bij Breg.
Een gepersonaliseerd Moleskine notebook van Uncover Lab. Maandag werd de winnaar op BregBlogt bekend gemaakt en ik ben mijn gepersonaliseerde Moleskine nu druk aan het ontwerpen. En de samenwerking verloopt nu al ontzettend fijn. Als het goed is, wordt hij zelfs vandaag verzonden!
Appelflappen met slagroom
Maandag kreeg ik ineens zo’n in appelflappen met slagroom. Iets met zwanger. Tegen de tijd dat ik er zin in kreeg, had ik alleen geen tijd en engerie meer. Dus op dinsdagmorgen stond de oven aan met zelfgemaakte appelflappen. Thomas lunchte bij een vriendje, Elynn en ik hebben geluncht met appelflappen én slagroom! Wat eten betreft lijkt Pollewop op haar moeder, ze kan er net zo van genieten.
Balie ergernissen
’s Middags moesten we even naar het gemeentehuis, om onze rijbewijzen te verlengen. Heerlijk om weer een typisch klant-servicebalie momentje mee te maken. Ons nummer werd eerder geroepen dan mensen die er eerder zaten. Op zich niet gek, wanneer onze afspraaktijd eerder is dan die van hen toch? Ik had echt een binnenpretje wegens de man naast ons. Omdat er wat verwarring ontstond was er al even naar ze toe gelopen om aan te geven dat ze zo zouden worden geroepen. Eenmaal bij de balie, was de meneer nog niet echt amused. ‘Ik snap het ook wel, en ga er verder ook geen discussie over maken hoor’. In mijn hoofd telde ik af: ‘Drie, twee, één’.
‘Maar toch hè, als ik het al niet snap, hoe moeten écht oude mensen het dan begrijpen….’ Nog voor ik bij drie was, begon hij toch het meisje de les te lezen. Geen discussie, nee, dat klopt. Accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn, blijft lastig. Gemeente is toch overheid en die kan niets goed doen immers.
Kong Fu Fighting
Bizar en bijzonder. Het besef dat er een wezentje, een echt leven in mijn buik woont. Deze week zijn de schopjes niet alleen maar schopjes, maar ook weer het gevoel dat er een compleet scala aan rek en strek oefeningen gedaan wordt in mijn buik. Alsof hij in zijn eentje een heel Kong Fu Fighting gala houdt. Pijnlijk, enorm gek en het blijft overweldigend genieten. Ook nu schopt hij keihard tegen de laptop.
Babyshoppen, wandeling met fotoshoot én avocado’s
Zaterdag had Elynn een feestje bij een vriendinnetje. Wij gingen met z’n drieeen naar Babydump. Het was zo gezellig. Muppet was heerlijk op onderzoek uit. Wij shopten outfits voor de baby. Ook dat maakte het weer wat werkelijker, want abstract is het nog steeds. Toen we naar Babydump reden, kwamen we langs de McDonalds. ‘Ik heb best een beetje trek’. Een lief stemmetje van achteruit de auto. ‘Daar kunnen we wel iets gaan eten’. We lieten het even in het midden.
Het geweldige gedrag van Muppet, werd natuurlijk beloont met McDonalds. Dik verdiend en ook niet vervelend voor papa en mama. Vanaf daar gingen we weer naar huis. Het bleek dat we nog wat tijd over hadden voor we Pollewop moesten halen. Muppet was al in de kleren, waar ik nog een review over moet schrijven, daar konden we eindelijk foto’s voor maken. Daarna zijn we nog lekker een wandeling gaan maken, zodat we ook meteen foto’s konden shooten voor de review van de Bergstein laarzen! Het was zo gezellig, zo met z’n tweetjes!
Pyjama’s all day
Zondag hadden we een heerlijk ontspannen dagje, iets met hele dag in pyjama, knuffelen, kinderen die geweldig samen boven spelen, lego poppetjes sorteren en lekker werken. Muppet wil graag alle Legosets die hij heeft weer in elkaar, zoals het hoort. Hij heeft er alleen hele kunstwerken van gebouwd zelf. René is al druk aan het uitzoeken geweest en ging daar nog even mee verder. Ondertussen zochten Muppet en ik alle poppetjes bij elkaar zoals ze hoorden.
De kinderen hadden daarnaast ook wel wat schermtijd verdiend, dat krijgen ze niet altijd zomaar. Ondertussen ging ik foto’s maken voor het blog. Optimaal gebruik maken van het daglicht, deze dagen. Ineens zag ik op één van de foto’s een vestekelingetje.
De kinderen speelden samen nog even op Muppets kamer en dat was ook wel even fijn. Een moment waar we ook allemaal van genieten. Het is een moment dat René en ik even zonder afleiding met elkaar kunnen praten. Al met al was het was een heerlijke dag. Het was ook een fijne week, vol lekkere dingetjes en genieten van het mama zijn. Ik kan op die momenten zo extra trots zijn op mijn gezin, mijn mannen, mijn meisje. Ook op mezelf.
Het is zo belangrijk. Het besef dat het niet groot, groter, grootst hoeft, maar oprecht en bijzonder. Dat het niet zit in hebben, maar in zijn. Leven in het nu. Als ik die oogjes zie van mijn kinderen, wanneer zij zelf genieten van kleine momentjes.
♥MJ
