Het weekoverzicht moet anders en ik weet niet hoe. Mijn blog moet anders, maar ik weet niet wat. De slapeloze nachten breken me steeds meer op en dat gaat ten koste van veel. Zondags schreef ik het weekoverzicht, zodat het maandag online kwam. Zondags is nu steeds meer de dag om op te laden voor de week die komen gaat. Dus Best Nine #5 gaat over twijfels over het weekoverzicht, het blog en veel meer.
Met de kans dat dit een zeikblog gaat worden, sorry daarvoor alvast, schrijf ik het vandaag maar eens van me af. Behalve twijfel over het blog en het weekoverzicht, twijfel ik steeds meer aan mezelf. Als moeder. Of ik mijn kinderen niet te kort doe. Eigenlijk mag ik van mezelf niet zeuren over de nachten. Finn meldt zich meestal maar één keer. Hij huilt dan heel duidelijk, heel heel duidelijk om de fles. Voor we weer liggen, zijn we uit onze slaap en goed ook. Voor we er weer in zijn, is ook niet zomaar. Het is alleen maar één keer per nacht, dat moet te doen zijn als je moeder bent toch? Doorbikkelen en doorgaan. We lopen niet hele nachten met een huilend kind wat niet wil slapen. En dus voel ik me een slechte moeder, wanneer ik me er verschrikkelijk door voel. Wanneer mijn lontje tegenover de oudsten net iets korter is dan zou moeten.
Twijfels over het weekoverzicht, het blog en veel meer
Qua blog, ik word echt nog steeds heel blij van mijn layout, maar vind ik de header al een tijdje een beetje saai. Ook mis ik een echt logo. Verder wordt het al heel lang tijd voor een nieuwe over mij pagina én een nieuwe profielfoto. Maar goed, ik ben al blij wanneer ik drie blogs per week online krijg. Hoe ik me nu voel staat trouwens af en toe haaks op hoe ik mezelf omschrijf. Deze Professioneel blogger | Ontwerper | Levensgenieter moet op sommige dagen echt op zoek naar de strikjes. Soms voelt het meer als overleven. Dat geeft me weer een gevoel van falen en zo is de cirkel rond.
Gelukkig zijn er altijd de glimlachjes van mijn kinderen, de blijheid die ik voel als ik naar ze kijk en de smeltmomentjes. Vanmorgen hebben Thomas en Elynn zelf hun ontbijt klaar gemaakt, omdat ze me wilden helpen, hoe lief is dat!
Beter voor mezelf zorgen
Door alles merk ik dat de neiging om te gaan emotie eten ook weer een stuk groter is en dat voel ik in mijn gewicht wat blijft steken en vooral in mijn hoofd. Ik baal dan dat ik niet sterker ben, dat ik dat afvallen, moeder zijn, het werken niet gewoon allemaal maar even doe, zoals andere moeders.
Gelukkig mag ik Tastea proberen (alleen het pakketje ontvangen was al een feestje) en hopelijk werkt dat minimaal ondersteunend en als ik er dan ook nog van afval, dan scheelt dat. De afgelopen week heb ik het nog niet streng weer opgepakt, maar ben ik wel bewust gaan kijken naar mijn eten. Wat, waarom en wanneer. Ook koos ik weer meer voor gezond. Ik heb de afgelopen week vooral genoten van mijn zelfgebakken zalmfilet met huid, wát een traktatie.
Deze week moet van mezelf de knop om, niet snoepen, de app keurig invullen en komende zondag weer hardlopen. En meer wandelen met Finn, hij kan ook wel wat meer buitenlucht gebruiken. Dit gebruiken als reden om mezelf te trakteren op een heerlijke nieuwe draagdoek is ook een strikje op zich toch?
Hoogtepunten van de week
Dinsdag ging ik bij een vriendin iets halen en hadden we een ontzettend fijn gesprek. Wederom voor mij het bewijs dat toeval niet bestaat en alles komt zoals het moet. Fijn. Die dag kreeg ik ook het fijne pakketje van Tastea en besefte ik extra wat mijn werk zo leuk maakt. Ik maakte de afspraak voor het zetten van de draagtatoeage voor Finn #yeeehblij. Maar voelde me meteen een #loedermoeder trouwens, want de kinderen moeten dan wel naar de overblijf. Oh en mijn moeder moet weer even oppassen, ook zo vervelend om te vragen. #loederdochter.
We hadden zaterdag een hele gezellige verjaardag zaterdag mét een belachelijk lekkere chocoladetaart! De dagen op het werk waren erg gezellig. We hebben een heerlijke week Denemarken in het vooruitzicht, inclusief Legoland. Zondag maakte René het mogelijk dat ik gewoon heerlijk onder een dekentje op de bank een Netflix middagje kon hebben. Reden? Het voelt wat grieperig in mijn lijf en dat moet koste wat kost onderdrukt worden!
Trots is ook een strikje
Want trots dat ben ik. Hoe dan ook, ondanks alles, redden we het maar mooi met z’n vijfjes. René en ik proberen er zo goed mogelijk voor elkaar te zijn. De kinderen móeten ’s nachts wakker worden van Finn, dat kan bijna niet anders, maar doen het zo goed.
Natuurlijk gaat het niet allemaal helemaal vlekkeloos, maar als ik dan zie hoe ze voor elkaar en de kleintjes zorgen……en zelfs soms voor mij, dan ben ik trots, super trots. Want met z’n vijven zijn we nog steeds een eiland, mijn rots en ben ik nog dagelijks heel gelukkig met mijn liefdes.
De oudsten spelen zo lief en vaak samen, zodat ik er voor Finn kan zijn, zo bijzonder. Ze genieten van ons praatje samen voor het slapen gaan en ik nog meer. Dus gelukkig overheersen de strikjes de twijfel en komt het heus allemaal goed ♥
[…] af of jullie het hebben gemist? Het kwam met name door tijdgebrek, de reden waardoor ik al eerder twijfelde over het weekoverzicht. Toch wil ik er wel mee doorgaan, alleen heb ik de meest ideale vorm nog niet […]
Ben je niet een beetje hard voor jezelf? Vrouw zijn, mama zijn, blogger zijn … dat is allemaal hard werk en als je dan eens overspannen bent, dan heb je nu eenmaal een kort lontje, bij mij is dat niet anders.
Tuurlijk mag je het lastig vinden als je moet opstaan ’s nachts ook al is het maar 1 keer, dat is gewoon ook lastig. Het maakt je heus geen slechte mama omdat je dat lastig vind 🙂 amai, dan zouden er pas veel slechte ouders rondlopen haha 😀
De vooruitzichten zien er alvast benijdenswaardig uit! genieten maar!
Kop op, we twijfelen allemaal wel eens aan onszelf. Drie jonge kinderen opvoeden is echt niet niets. En dat logo, ach dat komt nog wel een keertje, zo ziet het er ook prima uit,hoor!