Vanmorgen was het zover. Andere handen in mijn haar. Wat ik wilde wist ik niet. Nou ja, wel een beetje natuurlijk. Zoals ik al zei, ik had plaatjes verzameld. Maar ja, wat kon en wat zou onmogelijk zijn, dat zou ik vandaag horen. Nog nét niet met knikkende knietjes stapte ik binnen. Gelukkig was ik …
