Aan den lijve hebben we in Legoland gemerkt waarom een bandje met telefoonnummer onmisbaar is. Ik hoefde niet meer in achtbanen, het kwijt zijn van een kind is een achtbaan in duizendvoud. En niet zomaar even, in Legoland, op een enorm drukke dag. En nu ik alleen nog maar dit stukje typ, voelt mijn hart weer de angst en neemt het schuldgevoel weer de overhand!
Want welke moeder raakt nou haar kind kwijt. Onvoorstelbaar, nou ja, als je het nog nooit hebt meegemaakt. Dat ik dit nu pas typ terwijl we al een tijd geleden in Denemarken waren, zegt iets over de schaamte die ik nog steeds voel. Moeders onder elkaar zijn niet altijd even aardig en sommige zijn rücksichtlos in hun betweterigheid. Kom maar op en kom maar door. Onze oudste was even weg en ik ben zo trots op hem! Hij heeft zich aan alles gehouden wat we hadden afgesproken! Dus denk alsjeblieft niet dat het jou niet overkomt en regel een bandje met telefoonnummer voor de vakantie. Hoe, dat maakt niet uit, of het nou een trendy leren exemplaar is, een siliconenbandje of gewoon een papieren versie zoals wij ik Legoland. Regel het! En maak afspraken met je kind.
Waarom een bandje met telefoonnummer
Als ik je vertel hoe het allemaal zo gelopen is, dan zie je hoe makkelijk het gaat. Bizar! We waren namelijk met zes volwassenen en vijf kinderen. Mooi aantal, want uiteindelijk liepen er maar drie los. De jongsten zaten of in een wagentje of in de doek/zak.
Het was een waanzinnig drukke dag. Legoland is sowieso groot en druk, maar nu was half Nederland op bezoek volgens mij. Bij binnenkomst kun je meteen rechts bandjes halen, gewoon van die simpele papieren festival bandjes. Ook liggen er pennen bij om je telefoonnummer er op te kunnen schrijven. Voor de kinderen regelden we bandjes én we maakten een duidelijke afspraak.
“Als je ons kwijt raakt, ga je naar één van de winkeltjes en ga je naar de kassa. Daar zeg je tegen de meneer of mevrouw van de winkel dat je papa en mama kwijt bent en laat je het armbandje zien.”
Ik heb liever niet dat ze anderen aanspreken, je weet nooit of ze een goede of een slechte treffen. Ook hun naam hebben we niet op de bandjes staan. Ze kunnen heel goed zelf vertellen hoe ze heten en weten zelfs onze voornamen. Ik wil niet dat vreemden het vertrouwen kunnen wekken wat misschien niet terecht is. Wanneer ze hun naam nog niet zouden kunnen vertellen, zou ik het er misschien wel op zetten.
En toen was er eentje weg
We waren net in de Vikings River Splash geweest en Thomas wilde nog een keer, dat vonden we niet helemaal eerlijk tegenover de kleintjes, want die mochten er nét niet in en waren daar best teleurgesteld over. Mijn zwager was een beetje nat geworden dus die ging in bij één van de drogers kijken. Ik gaf Finn de fles aan één van de tafeltjes. De rest stond allemaal bij elkaar om me heen wat te kletsen, wat koekjes te voeren of om zich heen te kijken. Ook mijn zwager was weer terug. En ineens miste ik Thomas. Meteen een blinde paniek in mijn lijf en een grote angst in mijn hart. Mijn ogen schoten voor mijn gevoel verwilderd uit mijn hoofd.
het kwijt zijn van een kind is een achtbaan in duizend fout
Ik bleef met Finn zitten, praktisch want nog de fles én omdat er dan iemand daar was voor als hij terug kwam. De rest verspreidde zich. Lamgeslagen maakte een onwerkelijk gevoel zich van me meester. Het zou toch niet….. de ergste scenario’s door mijn hoofd. Met brandende tranen verstopte ik me in het nekje van mijn baby. Bang.
Afspraak is afspraak
Niet heel veel later kwam hij aanlopen, met mijn zusje. Thomas was keurig naar het dichtstbijzijnde winkeltje gelopen toen hij niet meer wist waar we waren. Hij had zijn bandje laten zien en had gevraagd om het nummer te bellen. Omdat ik mijn telefoon bijna nooit hoor, mijn telefoon niet bij de hand had én René zijn nummer niet uit mijn hoofd wist, had ik mijn zusjes nummer (zij stond naast me te schrijven) op de bandjes van onze kinderen gezet. Zij was gebeld door een mevrouw van de winkel. René was op dat moment onderweg naar dezelfde winkel trouwens. Wat ik toen voelde, is zo overweldigend! Liefde, trots, dankbaarheid. Ik wilde alleen maar knuffelen en niet meer loslaten!
Zo makkelijk raak je een kind kwijt
Wat was er nou gebeurd? Toen mijn zwager weg liep, zag Thomas hem gaan en die was nieuwsgierig wat hij ging doen. Rik was inmiddels te ver weg om te roepen, daarom was Thomas er achteraan gegaan. Ergens heeft Rik zich omgedraaid om weer naar ons toe te lopen, zonder te weten dat er iemand achter hem aan was gegaan. Thomas liep voor zijn gevoel nog achter Rik aan. En daar ging het mis. Voor zich zag Thomas geen bekende meer en wilde maar terug lopen en toen wist hij niet meer waar hij was, of waar wij stonden. Meer was er niet nodig. Oprechte nieuwsgierigheid. Wat ben ik blij dat hij kalm bleef en deed wat hij moest doen!
We hebben dus een nieuwe afspraak toegevoegd, eentje die we bij het buitenspelen als hebben; wanneer je weg gaat, zeg je waar je heen gaat. Ga je iets anders doen dan wat je hebt doorgegeven, kom je dat eerst vertellen. Maar desondanks krijgen ze altijd een bandje met telefoonnummer om ♥
Oh wauw, wat fijn om te merken dat je kind precies doet wat je hebt gezegd in zo’n situatie! Ik ben ook groot voorstander van dergelijke bandjes.